Ze względu na unikalną morfologię dzbanecznika i niezwykły pokrój, trudno jest pomylić N. ampullaria z jakimkolwiek innym gatunkiem z rodzaju. Francis Ernest Lloyd przetłumaczył relację Trolla z 1932 r. na temat tego gatunku w następujący sposób: "Natknąłem się na N. ampullaria wśród masywnej roślinności bagiennego lasu na wyspie Siberut u zachodniego wybrzeża Sumatry. Był to bajeczny, niezapomniany widok. Wszędzie, poprzez sieć liany, błyszczały osobliwie uformowane dzbanki tego gatunku, często w ciasnych skupiskach, a co najbardziej niezwykłe, błotnista, porośnięta mchem gleba była usiana dzbankami tej rośliny, tak że miało się wrażenie dywanu." Łodyga N. ampullaria ma jasnobrązowy kolor i może osiągać do 15 m wysokości. Liście są jasnozielone, do 25 cm długości i 6 cm szerokości. Dzbanki są wytwarzane na końcach krótkich wąsów o długości nie większej niż 15 cm. Dzbaneczki są zazwyczaj dość małe, rzadko przekraczając 10 cm wysokości i 7 cm szerokości. Perystom jest mocno zakrzywiony, a jego wewnętrzna część stanowi około 85% całkowitej długości przekroju poprzecznego. Górne dzbanki są bardzo rzadko wytwarzane i są znacznie mniejsze niż te utworzone na rozetach lub odrostach. Ubarwienie dzbanków waha się od jasnozielonego do całkowicie ciemnoczerwonego, przy czym odnotowano wiele form pośrednich. Dzbanki N. ampullaria z Sumatry i Malezji Półwyspowej są prawie wyłącznie zielone lub zielone z czerwonymi plamkami; czerwone formy są głównie ograniczone do Borneo. Forma o dużych dzbanach została zarejestrowana z Nowej Gwinei. Kwiatostanem N. ampullaria jest gęsta wiecha. Jest to jedyny gatunek Nepenthes odnotowany na Sumatrze lub w Malezji Półwyspowej, który wytwarza kwiatostany wiechowate. Wszystkie części rośliny są gęsto pokryte krótkimi, brązowymi włoskami, gdy są młode. U dojrzałych roślin pokrywa jest rzadsza, z wyjątkiem kwiatostanów.