Możesz umieścić wąż ogrodowy u podstawy rośliny, aby zapewnić, że promujesz doskonały rozwój korzeni. Unikaj bezpośredniego spryskiwania liści i wiedz, że liście będą wymagały więcej wody, jeśli znajdują się na zewnątrz i są wystawione na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Można również użyć bąbelków, które można umieścić na każdej roślinie, aby nawilżyć korzenie. Używaj także węży do zraszania, które mogą pokryć cały ogród lub łóżko podczas dodawania lub usuwania roślin, aby głęboko wcisnąć korzenie. Przed podlewaniem należy spuścić nadmiar wody i poczekać, aż gleba wyschnie. Podlewaj na poziomie gruntu, aby zapobiec chorobom. W słoneczny dzień warto spryskać cały krzew wodą. Zarówno w przypadku roślin doniczkowych, jak i gruntowych należy pamiętać, że Parrotia persica preferuje głębokie podlewanie niż lekkie zraszanie.

Nadmiernie podlewana Parrotia persica może zacząć mieć liście, które żółkną, odpadają i więdną. Roślina może również wyglądać na matową i niezdrową, z oznakami mięsistych łodyg. Kiedy zaczynają wykazywać te oznaki, najlepiej jest dostosować swój harmonogram, gdy tylko jest to możliwe. Zwiędnięcie może być również oznaką podlewania, jak również. Możesz zobaczyć, że liście zaczynają się chrupiące i suche, podczas gdy nadmiernie podlewane będą miały miękkie zwiędnięte liście. Sprawdź glebę, gdy jest sucha i podlewanie nie jest wystarczające, daj jej pełne podlewanie w czasie. Wystarczająca ilość wody sprawi, że Parrotia persica ponownie się odbuduje, ale roślina nadal będzie pojawiać się suche i żółte liście po kilku dniach z powodu uszkodzonego systemu korzeniowego. Gdy wróci do normy, żółknięcie liści ustanie. Zawsze sprawdzaj poziom wilgoci w doniczce, gdy masz Parrotia persica w domu. Unikaj nadmiernego podlewania w pomieszczeniach i zobacz, czy są oznaki czarnych plam. Jeśli są one obecne, niech gleba wyschnie w doniczce dając jej kilka dni odpoczynku od podlewania. Nadmierne podlewanie może prowadzić do gnicia korzeni w roślinie. Jeśli tak jest, możesz chcieć przenieść je do innej doniczki, zwłaszcza jeśli widzisz odbarwione i śliskie korzenie. Zawsze zapobiegaj gniciu korzeni, jak to tylko możliwe, i nie pozwól, aby gleba stała się zbyt wilgotna. Powinieneś wykopać trochę głębiej, gdy sadzisz Parrotia persica na zewnątrz. Gdy sprawdzisz palcami i zauważysz, że gleba jest zbyt sucha, może to oznaczać podlewanie. Konieczne jest odpowiednie podlewanie, które pomoże roślinie odzyskać siły.

Parrotia persica lubi głębokie i rzadkie podlewanie. Chciałbyś je moczyć w galonie wody za każdym razem, zwłaszcza gdy są sadzone w doniczkach. Magazyn wody w doniczkach jest ograniczony, a gleba szybciej wyschnie. Podlewanie jest wymagane co 3 do 5 dni, gdy mieszka w zimnym regionie. Podlewaj je wcześnie rano, gdy gleba jest sucha, na zewnątrz lub w pomieszczeniach. Możesz również określić, czy podlewanie jest potrzebne, sprawdzając glebę wewnątrz. Gdy górne 2-3 cale gleby są suche, nadszedł czas, aby dać roślinie pełne podlewanie. Podczas gorących dni może być konieczne codzienne sprawdzanie wilgotności, ponieważ ciepło może szybko wysuszyć glebę w doniczce. Podlewanie gleby jest również wymagane, jeśli masz ogród. Gdy mieszkasz w gorącym klimacie, możesz chcieć podlewać raz w tygodniu. Podlewaj tylko wtedy, gdy zauważysz, że około 2 do 3 cali gleby staje się zbyt suche na zewnątrz lub wewnątrz. Rozważ ilość wody deszczowej na roślinie i zapewnić, aby nie dodać do niego, aby zapobiec gniciu korzeni.Możesz nie potrzebują dodatkowego podlewania roślin, jeśli jest dużo opadów. Parrotia persica ogólnie rośnie w okresie wiosny i jesieni. Kiedy są na zewnątrz, trzeba dodać mulcz około 3 do 4 cali głębokości, aby zachować więcej wody. Musisz częściej podlewać rośliny w piaszczystej glebie, ponieważ ten typ ma tendencję do szybszego drenażu. Jednak z gliniastym, trzeba podlewać to mniej często, gdzie można iść na 2-3 dni, aby wysuszyć roślinę i nie rozwijać żadnych gnicia korzeni. Możesz zaznaczyć datę w kalendarzu, kiedy tylko podlewasz i kiedy zauważysz, że liście zaczynają opadać. Może to oznaczać, że możesz być dzień późno.

The Parrotia persica ogólnie potrzebuje około galonu wody każdego harmonogramu,Z roślin doniczkowych, może chcesz je głęboko podlewać, aż zobaczysz, że woda kapie na dnie garnka. Następnie należy poczekać na wyschnięcie gleby przed ponownym podlaniem. Możesz użyć kalkulatora wody lub wilgotnościomierza, aby określić ilość, którą podałeś roślinie w ciągu tygodnia. Zapewnij dużo wody, zwłaszcza w okresie kwitnienia, ale pozwól wilgoci wyparować po tym czasie, aby zapobiec gniciu korzeni. Jeśli Parrotia persica jest posadzona na zewnątrz przy odpowiedniej ilości opadów, może nie potrzebować dodatkowego podlewania. Kiedy Parrotia persica jest młoda lub nowo posadzona, upewnij się, że dostaje 1-2 cale deszczu tygodniowo. W miarę wzrostu Parrotia persica może przetrwać całkowicie dzięki opadom deszczu. Tylko wtedy, gdy pogoda jest zbyt gorąca, lub gdy nie ma opadów w ogóle przez 2-3 tygodnie, wtedy należy rozważyć podanie Parrotia persica pełnego podlewania w chłodniejszym momencie dnia, aby zapobiec dużym uszkodzeniom cieplnym rośliny. Dodatkowe podlewanie będzie wymagane podczas utrzymujących się okresów suchych.

Potrzeby Parrotia persica na zewnątrz pochodzą z deszczu, jedynie uporczywa sucha pogoda wymaga podlewania. Przez cały wiosenny i jesienny sezon wegetacyjny gleba musi być wilgotna, ale nie mokra, a naprzemienne suche i wilgotne warunki glebowe pozwolą Parrotia persica dobrze się rozwijać. Latem upały mogą powodować zbyt szybkie odparowywanie wody, a w przypadku braku opadów deszczu konieczne będzie częstsze i dodatkowe podlewanie, aby utrzymać wilgoć. Zazwyczaj Parrotia persica będzie potrzebował mniej wody w okresie zimowym. Ponieważ Parrotia persica zrzuca liście i przechodzi w stan uśpienia, można umieścić je w dobrze odprowadzającej, ale zatrzymującej wilgoć mieszance gleby, takiej jak terakota, aby pomóc wodzie szybciej wyparować. Gdy Twoja Parrotia persica rosnąca na zewnątrz zacznie wypuszczać liście i przejdzie w stan spoczynku, możesz całkowicie pominąć podlewanie i w większości przypadków Parrotia persica może polegać na jesiennych i zimowych deszczach, aby przetrwać cały okres spoczynku. Po wiosnie można uprawiać Parrotia persica i zachęcić go do wzrostu i kwitnienia, gdy temperatura staje się cieplejsza.Ta roślina nie jest ogólnie fanem stawów lub suszy podczas kwitnienia. Musisz upewnić się, że drenaż jest dobry przez cały czas, zwłaszcza w zimie. Kiedy roślina jest w doniczce, ma ograniczony wzrost korzeni. Utrzymuj je dobrze podlewane, zwłaszcza jeśli są sadzone w doniczkach w okresie letnim. Nie lubią zimnych i mokrych korzeni, więc zapewnij odpowiedni drenaż, zwłaszcza jeśli wciąż rosną. Zawsze najlepiej jest pilnie podlewać swoje Parrotia persica 's. Podlej cały system korzeniowy przynajmniej raz lub dwa razy w tygodniu, w zależności od pogody. Najlepiej unikać płytkiego zraszania, które dociera do liści, ponieważ sprzyja ono rozwojowi grzybów i nie dociera głęboko do korzeni. Nie pozwól, aby Parrotia persica 's całkowicie wyschły jesienią lub zimą, nawet jeśli są już w stanie spoczynku. Nie topić roślin, ponieważ ogólnie nie lubią siedzieć w wodzie zbyt długo. Mogą one umrzeć w zimie, jeśli gleba nie odprowadza dobrze. Należy również zastosować ściółkę, gdy tylko jest to możliwe, aby zmniejszyć stres, zachować wodę i zachęcić do zdrowego kwitnienia.

W przypadku sadzenia w gruncie, Parrotia persica głównie polega na deszczu. Jeśli jednak przez 2-3 tygodnie nie będzie opadów, może trzeba będzie odpowiednio zastanowić się nad podaniem roślin do głębokiego podlewania. W przypadku podlewania Parrotia persica latem, należy starać się robić to rano. Duża różnica temperatur pomiędzy temperaturą wody a systemem korzeniowym może powodować stres korzeni. Trzeba unikać podlewania krzewów, gdy na zewnątrz jest zbyt gorąco. Zacznij je ściółkować w okresie wiosennym, gdy ziemia nie jest zbyt zimna. Wiek roślin ma znaczenie. Brak wody jest jednym z najczęstszych powodów, dla których nowo posadzone nie rosną. Po ich ustanowieniu, trzeba złagodzić harmonogram podlewania. Ogranicz podlewanie ich w okresie jesienno-zimowym, zwłaszcza jeśli mają w glebie materiał zatrzymujący wodę. Suche wiatry zimą mogą je wysuszyć, a nowo posadzone mogą być zagrożone suszą podczas wietrznej zimy, lata i jesieni. Wietrzne pory roku oznaczają konieczność częstszego podlewania. Te posadzone w doniczce mają tendencję do szybszego wysychania, więc potrzebują więcej podlewania. Gdy tylko zauważymy, że słabiej kwitną, liście zaczynają zasychać. Rośliny doniczkowe są stosunkowo skomplikowane do podlewania i wahają się w częstotliwości. Zawsze należy uważać, aby roślina doniczkowa nie siedziała w wodzie. Unikajmy umieszczania ich w pojemnikach ze spodkami, miskami i tacami. Zbyt częste podlewanie jesienią może sprawić, że liście będą wyglądały na cętkowane lub żółtawe. Zawsze warto zapobiegać ich nadmiernemu podlewaniu, niezależnie od aktualnego klimatu czy pory roku, którą możesz mieć. W miesiącach, w których Parrotia persica zaczyna kwitnąć, możesz chcieć zwiększyć częstotliwość podlewania, ale daj jej odpocząć, gdy już w pełni urośnie. Daj im odpowiednią ilość wody raz na 3 do 5 dni, ale nie podawaj im regularnych harmonogramów. Upewnij się, że gleba jest sucha, wtykając palec w doniczkę lub użyj wilgotnościomierza, jeśli nie jesteś pewien, czy to właściwy czas. Zbyt duża ilość gnicia korzeni może spowodować ich obumarcie, więc uważaj, aby nie przesadzić z podlewaniem lub podlewaniem niezależnie od klimatu lub pory roku, którą masz w swojej okolicy.

Podlewanie Parrotia persica pomaga transportować potrzebne składniki odżywcze z gleby do reszty rośliny. Wilgoć utrzyma ten gatunek w zdrowiu, jeśli wiesz, ile wody dać. Wymagania dotyczące podlewania będą zależały od pogody w Twojej okolicy i gleby rośliny. Parrotia persica kwitnie na wilgotnej glebie, ale generalnie nie tolerują one podtopień. Upewnij się, że zapewnisz wystarczającą ilość ściółki, gdy sadzisz je na ziemi i nigdy nie wpadnij w pułapkę zbyt małego podlewania. Cieszą się pełną puszką wody, gdzie woda powinna być wilgotna u podstawy, gdy są sadzone w doniczce, aby uzyskać najlepsze kwiaty. Jeśli są uprawiane jako liście, trzeba je podlewać do głębokości 10 do 20 cali, więc będą nadal rosnąć. Jeśli pada deszcz, należy powstrzymać się od podlewania i pozwolić im uzyskać potrzebne składniki odżywcze z wody deszczowej.

Pomimo stosunkowo szybkiego wzrostu, Parrotia persica nie wymaga bardzo częstego przycinania. Nie jest konieczne rutynowe przycinanie tego drzewa, jednak wymaga ono pewnego przycinania co jakiś czas. Przycinanie może być wykonane w celu uporządkowania tego drzewa i usunięcia chorych lub uszkodzonych liści. Można też Parrotia persica przycinać w celu nadania kształtu.

Parrotia persica powinny być przycinane w miarę potrzeb. Zazwyczaj drzewa te powinny być przycinane w celu usunięcia wszelkich uszkodzonych, żółknących, zamierających lub martwych liści. Konieczne jest również przycinanie tej rośliny w celu usunięcia wszelkich pędów, które są zatłoczone lub krzyżują się. Najlepszym czasem na przycinanie Parrotia persica jest okres od późnej zimy do wczesnej wiosny. Jest to okres, w którym przycinanie powoduje najmniejsze szkody dla rośliny.

Przycinanie Parrotia persica jest dość łatwym zadaniem, jeśli wiesz, czego szukać. Do przycinania tych drzew potrzebna będzie para ostrych sekatorów. Za pomocą sekatora usuń wszystkie uszkodzone lub chore części drzewa. Zwróć uwagę na pędy, które stają się zatłoczone lub zaczynają się krzyżować i usuń je. Najlepiej nie przycinać żadnych dolnych partii drzewa. Pozostawienie ich w nienaruszonym stanie pozwoli drzewu uzyskać bardziej naturalną i otwartą formę. Ponadto pozostawienie dolnych kończyn w spokoju pomoże zapobiec stresowi wywołującemu choroby oraz tworzeniu się ssawek.

Nie ma specjalnych wymagań, które należy spełnić po przycięciu drzewa Parrotia persica. Zaleca się jednak usuwanie chorych liści, które zostały usunięte z drzewa, z dala od innych roślin. Ma to na celu uniknięcie rozprzestrzeniania się choroby na inne rośliny. Po przycięciu drzewa Parrotia persica, można zastosować zabieg nawożenia, aby pobudzić je do szybszego wzrostu. Nie należy podlewać roślin bezpośrednio po przycinaniu, ponieważ może to doprowadzić do porażenia roślin przez grzyby poprzez rany.

Najlepszym czasem na przycinanie Parrotia persica jest okres od późnej zimy do wczesnej wiosny. Jest to okres, w którym przycinanie powoduje najmniejsze szkody dla rośliny. Należy zwracać uwagę na pędy, które stają się zagęszczone lub zaczynają się krzyżować, i usuwać je. Najlepiej zrezygnować z przycinania dolnych gałęzi drzewa. Pozostawienie ich w nienaruszonym stanie pozwoli drzewu uzyskać bardziej naturalną i otwartą formę. Zwiększy to wentylację i ilość światła, zmniejszy infekcje chorobowe i pozwoli Parrotia persica na bardziej energiczny wzrost. Przycinając gałęzie należy pozostawić te silne, a usunąć słabe, zachowując zdrowe gałęzie pomocnicze, które wyrastają na zewnątrz pod kątem około 45 stopni. Gałęzie zbyt skośne lub zbyt małe należy usunąć. Przycinanie Piła jest wymagana, jeśli gałąź jest więcej niż trzy czwarte cala w wielkości, przycinanie powinno być wykonane w kierunku "Branch bark ridge" do "Branch collar", aby umożliwić dobre gojenie. Gałęzie, które wymagają użycia piły, należy przycinać "metodą trzech cięć", co zapobiega rozdzieraniu kory gałęzi i tworzeniu pęknięć w pniu, co może być szkodliwe dla regeneracji rośliny. Wreszcie, może wolisz po prostu przyciąć martwe lub uszkodzone części rośliny, aby utrzymać jej wygląd najlepiej, jak to możliwe. Można to zrobić w dowolnym momencie w roku. Chore lub uszkodzone łodygi powinny być wycięte tuż przy linii gleby i całkowicie usunięte.

Najlepszą rzeczą, jaką należy pamiętać o Parrotia persica jest to, że nie wymagają one rutynowego przycinania. Twoje drzewo będzie rosło lepiej, jeśli będziesz je przycinał w miarę potrzeby i nie częściej. Dodatkowo należy pamiętać, że lepiej jest pozostawić w spokoju dolne kończyny tego drzewa, aby zapobiec atakowi chorób wywołanych stresem. Gałęzie o różnej średnicy wymagają różnych narzędzi do przycinania. Jeśli drzewo jest zbyt wysokie, przycinanie musi być wykonane bezpiecznie lub przez profesjonalistę.

Aby zapewnić zdrowy wzrost, upewnij się, że Parrotia persica otrzymuje co najmniej 3-6 godzin słońca każdego dnia. Jest to właściwie minimalne wymaganie - większość roślin, które radzą sobie w częściowym słońcu, może również rozwijać się w pełnym słońcu, ale ponieważ wymagają mniej światła do fotosyntezy, są bardziej elastyczne niż rośliny, które wymagają pełnego słońca lub częściowego cienia.

Parrotia persica najlepiej radzi sobie z ekspozycją na pełne lub częściowe słońce. Najlepiej sprawdzają się przy bezpośrednim świetle porannym, ale latem potrzebują ochrony przed silnym słońcem popołudniowym. W środowisku umiarkowanym, zbyt dużo gorącego popołudniowego słońca może spalić liście, niszcząc wygląd i zdrowie rośliny.

Parrotia persica posadzone w domu mogą być łatwo uszkodzone przez bezpośrednie światło słoneczne, gdy jest przeniesiony na zewnątrz. Najlepszym sposobem, aby zapobiec oparzeniom słonecznym z nadmiernej ekspozycji jest stopniowe przenoszenie doniczek z zacienionego obszaru do jaśniejszego miejsca, stopniowo. Ale nawet rośliny, które są zaaklimatyzowane do letniego słońca mogą zostać uszkodzone przez ekstremalne ciepło. W czasie fali upałów ważne jest utrzymywanie stałej wilgotności gleby, aby rośliny mogły poradzić sobie z nadmierną ilością ciepła. Przeniesienie roślin w pojemnikach do miejsc o popołudniowym zacienieniu lub wzniesienie nad nimi tkaniny cieniującej może chronić wrażliwe Parrotia persica podczas ekstremalnych zjawisk pogodowych.

Podczas gdy jasne słońce rano i niektóre pełne ekspozycje na słońce mogą być bardzo korzystne dla Parrotia persica, ostre, gorące słońce w południe latem może być zbyt wiele do obsługi. Jeśli posadzone w ziemi, letnie słońce będzie zazwyczaj ramp up powoli przez sezon dla Parrotia persica stopniowo dostosować się do jego intensywności. Ale roślina doniczkowa, która była w domu lub w miejscu chronionym, często cierpi z powodu obrażeń, gdy nagle umieszcza się ją w miejscu, gdzie bezpośrednie letnie słońce dociera do niej w najgorętszej części dnia. Aby chronić tę roślinę przed brutalnym popołudniowym słońcem letnim, sadzić lub umieszczać ją w podszyciu, gdzie jest zacieniona w południe przez wyższe drzewa i rośliny lub przez budynek lub cechę krajobrazu.

Gdy Parrotia persica otrzymuje zbyt mało słońca, może stać się bladozielona lub mieć opadające, żółte liście. Niektóre opadanie liści jest normalne, ale jeśli liście opadają, a na ich miejsce nie wyrastają nowe, jest to znak, że coś jest nie tak. Jeśli Parrotia persica otrzymując nieodpowiednie światło zdoła urosnąć, nowy wzrost jest często wrzecionowaty, blady i podatny na infekcje owadów. Zwrócenie uwagi na te oznaki i zmiana warunków oświetleniowych rośliny spowoduje znaczną różnicę.

Czułe, nowe liście są szczególnie wrażliwe na oparzenia słoneczne. Pamiętając o tym, bardzo młode Parrotia persica i gdy są w fazie silnego wzrostu, np. późną wiosną i wczesnym latem, będą bardziej wrażliwe na ostre słońce i upał niż te dojrzałe lub będące w bardziej uśpionej jesiennej fazie wzrostu. Parrotia persica świeżo ze szkółki zwykle nie są też przygotowane do silnego, pełnego słońca i trzeba je wprowadzać do niego powoli.

Niedawno przesadzona roślina Parrotia persica często doznaje lekkiego szoku i wymaga starannej pielęgnacji, albo zacienienia od jasnego popołudniowego słońca, albo umieszczenia w chronionym miejscu. W bardzo gorące dni można zauważyć, że liście Parrotia persica opadają - zazwyczaj nie ma się czym przejmować. Rośliny wysyłają wodę z liści w dół do korzeni, aby chronić je przed spaleniem. Jeśli jednak liście nadal opadają wieczorem lub następnego dnia rano, roślina potrzebuje wody. Zawsze unikaj podlewania w najgorętszych porach dnia, ponieważ promienie słoneczne mogą uderzać w mokre liście i łatwo je przypalić. Parrotia persica Roślina, która była niedostatecznie podlewana, będzie słabsza niż ta, która ma stale wilgotną glebę. Może to spowodować, że korzenie będą słabe i nie będą w stanie chronić liści w gorące, słoneczne dni, ponieważ woda będzie odprowadzana z liści. Aby zadbać o niedostatecznie nawodnioną roślinę, należy ją długo i głęboko podlewać, a następnie pozwolić, aby górne dwa cale gleby wyschły przed kolejnym podlewaniem. Nawet jeśli roślina straci liście, przy odpowiedniej pielęgnacji wyrosną jej nowe.

Najlepsza temperatura dla Parrotia persica, aby rozwijać się jest 65~80℉(18~27℃). Podczas podstawowej fazy wzrostu, najwyższa tolerowana temperatura wynosiłaby 95℉(35℃), podczas gdy najniższa tolerowana temperatura wynosiłaby 15℉(-10℃). Gatunek ten jest tolerancyjny na niskie temperatury i przetrwa mroźne zimy. Zakres temperatur idealnych, najwyższych i najniższych: Perfect：65~80℉(18~27℃) Highest：85~95℉(30~35℃) Najniższy：-5~15℉(-20~-10℃) lub poniżej

Badania pokazują, że Parrotia persica zacznie wykazywać oznaki zahamowania wzrostu podczas dłuższych okresów wyższych temperatur, zwłaszcza podczas rozwoju pąków pachowych i wzrostu głównych pędów. Utrzymywanie stałych i chłodnych temperatur, około 65℉(18℃), będzie sprzyjać energicznemu wzrostowi po kiełkowaniu lub przesadzaniu.

Parrotia persica mogą wytrzymać mrozy, gdy są sadzone w ziemi w obszarach, które nie dostają się poniżej 15℉(-10℃) jako ekstremalnej temperatury w miesiącach zimowych. Ale jeśli posadzone w doniczkach lub pojemnikach, to ich korzenie muszą być chronione przed zimowym chłodem. Zrób to owijając pojemnik w koc lub przynosząc go do środka, gdzie będzie w pełni chroniony przed żywiołami.

Większe szkody wyrządzi Parrotia persica stała zbyt wysoka temperatura niż zbyt niska. Jeśli Parrotia persica jest zbyt gorąca, kiełkowanie nasion i wydajność fotosyntezy jest zmniejszona z powodu wyzwalania hormonów spowodowanych przez stres cieplny. Roślina będzie wykazywać oznaki poprzez więdnięcie, brązowienie liści i potencjalnie śmierć. Jeśli Parrotia persica jest zbyt zimny, funkcje roślin, takie jak pobieranie składników odżywczych i fotosynteza przestaną działać, co może doprowadzić do śmierci rośliny. Jeśli pojedynczy przypadek zamrożenia występuje podczas sezonu wegetacyjnego, wtedy może wystąpić przejście fazowe membrany, co może spowodować zatrzymanie funkcji roślin i śmierć rośliny.

Utrzymywanie stałej temperatury gleby jest jedną z najważniejszych strategii utrzymania zdrowej Parrotia persica, co prowadzi do udanego pączkowania, kwitnienia i nowego wzrostu. Należy to robić poprzez stałe podlewanie, dodawanie ściółki do gołej ziemi i sadzenie w cieniu.

Ze względu na tolerancję na zimno Parrotia persica, podkładki grzewcze nie będą konieczne, jeśli sadzone na zewnątrz w ziemi. Jeśli roślina jest w doniczce na zewnątrz, to przynieś ją do środka ogrzewanego domu i umieść w słonecznym oknie podczas miesięcy zimowych.

Aby zapewnić odpowiednie warunki temperaturowe, należy posadzić Parrotia persica w miejscu o częściowym zacienieniu. Jeśli to możliwe, należy zastosować cień popołudniowy, aby zapewnić najlepszą ochronę w najgorętszej części dnia. Spowoduje to również niższą temperaturę w glebie ze względu na zwiększoną retencję wilgoci. Jeśli Parrotia persica jest sadzona w pomieszczeniach, to trzymaj pojemnik z dala od okien i z dala od bezpośredniego światła słonecznego w miesiącach letnich, aby zapobiec codziennemu wzrostowi temperatury gleby.

W okresie letnim lub w czasie dużych upałów należy zapewnić Parrotia persica dodatkowy cień i wodę, aby pomóc w chłodzeniu liści, korzeni i gleby. W czasie chłodów lub mrozów w sezonie wegetacyjnym należy przykryć wrażliwe pączkujące rośliny tkaniną mrozoodporną lub podlewać je za pomocą systemów zraszających. Jeśli temperatura zbliża się do zera tylko na krótki okres, należy podlewać w ciągu dnia na kilka godzin przed zamarznięciem. Jeśli przewiduje się, że temperatura będzie utrzymywać się poniżej zera przez dłuższy czas, należy uruchomić zraszacz do momentu, gdy temperatura wzrośnie powyżej zera następnego dnia.

Parrotia persica jest rośliną o średniej temperaturze, która z łatwością znosi typowe wahania pór roku i pozostaje gatunkiem odpornym, gdy sadzi się ją w utrzymywanych krajobrazach, pojemnikach lub w pomieszczeniach. Dlatego dostosowanie temperatury w różnych porach roku jest zbędne dla wzrostu pierwotnego. Jeśli kwitnienie jest zahamowane lub utrudnione, to umożliwienie roślinie doświadczenia sezonu zimowych mrozów może pomóc w ożywieniu kwitnienia.

Jeśli obniżenie temperatury dla rośliny wewnętrznej w okresie letnim staje się zbyt trudne, wówczas należy posadzić ją na zewnątrz w ziemi lub w pojemniku. Upewnij się, że sadzisz Parrotia persica w zacienionym miejscu i często podlewasz, aby utrzymać wilgoć w glebie.

Bez względu na to, jaki rodzaj Parrotia persica posiadasz, regularne nawożenie pomoże Ci wyhodować roślinę, która ma świetne ogólne zdrowie. Właściwe zaopatrzenie w składniki odżywcze prowadzi do bardziej energicznego wzrostu i może pomóc Twojej Parrotia persica być bardziej odporną na trudne warunki wzrostu, zyskując jednocześnie lepszą zdolność do zwalczania chorób i szkodników. Ulistnienie rośliny Parrotia persica jest jedną z jej najbardziej atrakcyjnych cech, dlatego należy zrobić wszystko, aby pozostało nienaruszone. Ponownie oznacza to stworzenie i przestrzeganie regularnego harmonogramu nawożenia, który jest specyficzny dla Twojej Parrotia persica. Dzięki temu Twoja Parrotia persica rozwinie liście o głębokim kolorze i bujnym wyglądzie.

Pierwszym momentem, w którym należy nawozić Parrotia persica jest późna zima lub wczesna wiosna. Ten rodzaj nawożenia zapewnia roślinie Parrotia persica wszystkie składniki odżywcze, których potrzebuje, aby wznowić zdrowy wzrost, gdy tylko pogoda stanie się wystarczająco ciepła. Dla wielu Parrotia persica korzystne jest także dodatkowe nawożenie wczesną jesienią, jeśli znajduje się w regionie o ciepłym klimacie. Nawożenie wczesną jesienią nie tylko dodaje do gleby dodatkowe składniki odżywcze, które Twoja Parrotia persica wykorzysta w następnym sezonie wegetacyjnym, ale także pomaga Twojej Parrotia persica być nieco bardziej odporną i zdolną do przetrwania zimowych chłodów bez doświadczania uszkodzeń liści. Wcześniejsze nawożenie sprawi, że nowe gałęzie będą miały wystarczająco dużo czasu na wzrost, aby przetrwać mroźną zimę.

Jest kilka okresów w ciągu roku, kiedy nie należy nawozić swojej Parrotia persica. Pierwszy raz ma miejsce we wczesnych i środkowych miesiącach zimowych, podczas których Twoja Parrotia persica będzie w stanie uśpienia i nie będzie potrzebowała nawożenia. Nie należy również nawozić tej rośliny późną wiosną i przez całe lato. W tym okresie roku pogoda będzie prawdopodobnie gorętsza i może być również znacznie bardziej sucha. Oba te warunki zwiększają prawdopodobieństwo, że Twoja Parrotia persica będzie miała bardzo negatywną reakcję na nawożenie. Aby uniknąć tego typu problemów, należy trzymać się harmonogramu nawożenia, który zakłada podawanie nawozu wyłącznie wczesną wiosną i wczesną jesienią.

W większości przypadków najważniejszym składnikiem odżywczym dla Parrotia persica jest azot, ale nie oznacza to, że fosfor i potas są nieważne. Wręcz przeciwnie, twoja Parrotia persica prawdopodobnie potrzebuje przyzwoitej ilości wszystkich trzech głównych składników odżywczych, dlatego też zbilansowany nawóz, taki jak 10-10-10, może działać dobrze. Jednak bardziej zróżnicowany stosunek składników odżywczych często prowadzi do optymalnego wzrostu Parrotia persica. Często nawozy, które są nieco wyższe w azocie, działają nieco lepiej. Na przykład, stosunek 10-6-4 może często działać dobrze. Podczas nawożenia można użyć nawozu granulowanego lub płynnego.

Aby nawozić Parrotia persica za pomocą nawozu granulowanego, wystarczy posypać go na glebę w odpowiednim czasie. Dzięki powolnemu uwalnianiu składników odżywczych przez nawóz granulowany, będą one powoli uwalniane do gleby. Jak to zwykle bywa, najlepiej jest podlać Parrotia persica, przynajmniej lekko, przed zastosowaniem nawozu. Alternatywnie można użyć nawozu płynnego, ale jest to mniej popularne. Aby zastosować to podejście, należy wymieszać nawóz z wodą, a następnie wylać wodę na glebę wokół podstawy Parrotia persica. Czasami korzystne jest wykonanie badania gleby przed nawożeniem, aby sprawdzić, czy trzeba będzie zmienić pH w ogóle.

Overfertilization jest zawsze ryzyko, gdy jesteś karmienia Parrotia persica. Nadmierne nawożenie jest szczególnie prawdopodobne, jeśli karmisz tę roślinę w niewłaściwej porze roku, karmisz ją zbyt często lub karmisz ją bez uprzedniego podlewania gleby. Kiedy nadmierne nawożenie ma miejsce, Twoja Parrotia persica może zacząć rozwijać brązowe liście. W niektórych przypadkach Twoja Parrotia persica może również wykazywać zahamowany wzrost. Z drugiej strony, możliwe jest również, że zbyt duża ilość nawozu skłoni Parrotia persica do szybkiego wytworzenia zbyt dużej ilości nowych przyrostów, z których wiele będzie słabych i podatnych na złamania. Słabe nowe drewno może również negatywnie wpłynąć na ogólną formę i strukturę Twojej Parrotia persica.