Podlewane Phalaenopsis wilsonii Objawy nadmiernego podlewania obejmują wiotkie i pomarszczone liście, żółknięcie lub gnicie i ogólne niepowodzenie w rozwoju. Kiedy właściciele Phalaenopsis wilsonii widzą, że liście ich roślin wyglądają na wiotkie i uschnięte, mogą czasem założyć, że to znak, że nie dostają wystarczającej ilości wody, więc wciąż dodają jej więcej. To tylko potęguje problem, dlatego ważne jest, aby spojrzeć poza liście i określić, co dzieje się z korzeniami. Zdrowe korzenie Phalaenopsis wilsonii są srebrnozielone, zielone lub białe i są twarde w dotyku. Jeśli Phalaenopsis wilsonii była nadmiernie podlewana, korzenie będą wyglądały na mięsiste, wiotkie i brązowe lub czarne. Ratuj nadmiernie podlewane Phalaenopsis wilsonii odcinając zgniłe korzenie sterylnym nożem lub nożycami ogrodowymi i przesadzając je do nowego podłoża. Zawsze lepiej jest unikać nadmiernego podlewania, ponieważ możliwe jest, że nie będziesz w stanie uratować swojej rośliny, jeśli rozpocznie się gnicie korzeni, więc bądź ostrożny z wodą, aby uniknąć tego problemu. Podlewane Phalaenopsis wilsonii Niestety, początkowe objawy podlewania i nadmiernego podlewania są prawie identyczne w Phalaenopsis wilsonii. Sprawdź podłoże palcem lub wilgotnościomierzem, aby zorientować się, ile wody jest zatrzymywane. Być może trzeba będzie zwiększyć częstotliwość podlewania, aby wrócić na właściwe tory z podlewaniem. Ponownie, najlepszym sposobem na zrozumienie sytuacji jest przyjrzenie się korzeniom. Niedostatecznie podlewane korzenie wyglądają na kruche, brązowe i łamliwe. Zdrowe korzenie są elastyczne i zielone, więc różnica powinna być oczywista. Na szczęście łatwo jest ożywić spragnioną Phalaenopsis wilsonii, o ile roślina ma jeszcze jakieś zdrowe korzenie. Odetnij wszystkie wyschnięte lub martwe kawałki korzeni, ponieważ nie będą one w stanie powrócić do życia. Następnie przesadzić roślinę i dokładnie podlać. W ciągu tygodnia lub dwóch, wyschnięte i wiotkie liście powinny zacząć się ujędrniać i wyglądać zdrowo. Jeśli liście są zbyt uszkodzone, aby ożywić je po dokładnym podlaniu, można je usunąć, aby zrobić miejsce dla nowego wzrostu.

Niezależnie od tego, jakiego rodzaju podłoża użyjesz, Twoja Phalaenopsis wilsonii powinna być podlewana, gdy mieszanka jest w większości, ale nie całkowicie sucha. Może się to różnić w zależności od warunków środowiskowych, ale generalnie będzie to około raz lub dwa razy w tygodniu w lecie i tak rzadko, jak raz na dwa tygodnie w zimie.

Phalaenopsis wilsonii jest rośliną epitetową, co oznacza, że nie rośnie w glebie jak większość roślin. Aby wyhodować szczęśliwą i zdrową Phalaenopsis wilsonii, musisz starannie wybrać podłoże do uprawy. Niezależnie od tego, w czym rośnie Phalaenopsis wilsonii, pojemnik musi mieć dużo otworów drenażowych. Phalaenopsis wilsonii doniczki są specjalnie zaprojektowane do przechowywania grubej mieszanki doniczkowej z dużą ilością wentylacji w porównaniu do innych doniczek. Są też zazwyczaj wysokie i wąskie, co pozwala na cyrkulację powietrza wokół środka korzeni, a nie tylko na brzegach. Jednym z popularnych podłoży dla Phalaenopsis wilsonii i innych Phalaenopsis wilsonii jest kora. Jest ona zazwyczaj pozyskiwana z drzew jodłowych i bardzo dobrze odprowadza wodę. Ponieważ Phalaenopsis wilsonii rośnie na korze w naturze, to ma sens, że będzie dobrze radzić sobie z podobnym podłożem, gdy będzie uprawiana w pomieszczeniach. Wadą stosowania kory jest to, że roślina wymaga częstszego podlewania, ponieważ kora szybko wysycha. Innym popularnym podłożem dla storczyków jest mech sphagnum. Większość komercyjnie uprawianych Phalaenopsis wilsonii okazów będzie sprzedawana w mchu, ponieważ jest on lekki, tani i pozwala szkółkom na rzadsze podlewanie. Niestety mech sphagnum nie jest zbyt wyrozumiały dla osób, które nie są ekspertami w dziedzinie storczyków. Ponieważ mech jest niezwykle chłonny, istnieje ryzyko, że zatrzyma zbyt dużo wody przy korzeniach, co może doprowadzić do gnicia korzeni. Jeśli Twoja Phalaenopsis wilsonii jest posadzona w sphagnum i zamierzasz ją tam utrzymać, bądź bardzo rozsądny w podlewaniu. Mniej znaczy więcej, jeśli chodzi o podlewanie, a dość trudno jest odwrócić proces gnicia korzeni, gdy już się pojawi. Zaleca się podlewanie Phalaenopsis wilsonii od dołu, ponieważ pozwala to uniknąć rozpryskiwania wody na liście, łodygi i kwiaty. Aby podlewać od dołu, należy umieścić doniczkę w pojemniku z wodą i pozwolić korzeniom nasiąknąć wilgocią przez 10-15 minut. Zwykle można zatrzymać ten proces, gdy powierzchnia sphagnum jest mokra. Odsącz dokładnie przed powrotem Phalaenopsis wilsonii do normalnego miejsca, ponieważ te rośliny nie lubią siedzieć w wodzie.

Zwykle celem dla Phalaenopsis wilsonii jest to, aby rosła tak duża i pełna, jak to możliwe. Podczas gdy roślina nie wymaga konsekwentnego przycinania, może skorzystać na usunięciu starych kwiatów i wszelkich uszkodzonych, martwych lub chorych liści. Można także przyciąć liście, jeśli roślina zaczyna być zbyt duża w stosunku do doniczki i miejsca, w którym ją trzymamy.

Phalaenopsis wilsonii nie mają cyklu spoczynku zimowego w odpowiedniej temperaturze. W związku z tym ich wzrost spowalnia się w miarę skracania się dni, jednak liście nie zamierają. Co to oznacza dla przycinania? Oznacza to, że nie ma określonej pory roku, w której lepiej jest przycinać. Najlepiej jest poczekać z przycinaniem do momentu, aż kwiat zakwitnie, co może zająć około miesiąca od pojawienia się kwiatu. Jeśli chodzi o przycinanie, należy to zrobić późną wiosną lub gdy tylko kilka kwiatów zaniknie. Zawsze należy przycinać brązowe lub żółte liście, gdy tylko je zauważymy. W fazie wzrostu należy zwracać uwagę na ewentualne chore liście i usuwać je w razie potrzeby.

Po przycięciu rośliny należy pozbyć się łodyg i liści, kompostując zdrowe lub wyrzucając chore części. Można również nawozić tuż przed lub po przycinaniu, co daje Phalaenopsis wilsonii mały zastrzyk witamin, który może zapewnić jej składniki odżywcze potrzebne do lepszej ochrony przed wszelkimi pobliskimi patogenami lub chorobami. Po zakończeniu przycinania nie potrzeba wiele dodatkowej pielęgnacji. Przydałoby się lekkie podlewanie i trochę płynnego pokarmu dla roślin, aby pobudzić nowe kwiaty i wzrost.

Szanse są takie, że nie dostałeś Phalaenopsis wilsonii z nasion, co oznacza, że masz już dojrzałą roślinę. Ponieważ roślina nie ma prawdziwego cyklu spoczynku, istnieją tylko dwie fazy: kwitnienia i braku kwitnienia. Podczas gdy roślina kwitnie, należy usuwać tylko żółte lub martwe liście i odcinać brązowe końcówki liści. Należy unikać zbyt intensywnego przycinania w tym czasie, ponieważ może to spowodować stres rośliny. Mimo to, należy usuwać chore lub martwe liście, aby utrzymać roślinę w dobrej kondycji. Najlepszym momentem na przycinanie jest czas, gdy kwiaty już zwiędną. W tym samym czasie można usunąć zarówno zużyte kwiaty, jak i stare i pożółkłe liście. Jeśli zauważysz dużą ilość żółtych liści, być może przesadzasz z podlewaniem rośliny lub nie dostarczasz jej wystarczającej ilości składników odżywczych. Podczas gdy żółte lub brązowe liście nie zawsze oznaczają problem, jeśli zauważysz dużą ilość liści zmieniających kolory, oznacza to zazwyczaj, że jest problem z rośliną.

Jako roślina wiecznie zielona, Phalaenopsis wilsonii nie ma tych samych cykli, które można znaleźć w chłodniejszych obszarach. Liście pozostają zielone przez cały rok, co jest jednym z wielu powodów, dla których jest to popularna roślina domowa. Jeśli chcesz przyciąć liście, powinieneś to zrobić po tym, jak kwiaty już zwiędną. W fazie wzrostu należy zwracać uwagę na ewentualne chore liście i usuwać je w razie potrzeby.

Sposób przycinania Phalaenopsis wilsonii zależy od tego, czy chodzi o ogólną pielęgnację, czy o usuwanie przekwitłych kwiatów. W przypadku pielęgnacji ogólnej wystarczy odciąć kwiaty, które już obumarły. Upewnij się, że przycinasz je jak najbliżej podstawy i pod kątem 45 stopni. Powtórz tę czynność w przypadku wszystkich łodyg z więdnącymi kwiatami. Następnie należy przyciąć wszystkie zewnętrzne liście, które są stare i żółkną. Jeśli chcesz po prostu przerzedzić roślinę, zacznij od najbardziej zewnętrznego liścia i pracuj w środku. Nie należy usuwać więcej niż 30 procent liści na raz. W fazie wzrostu należy zwracać uwagę na ewentualne chore liście i usuwać je w razie potrzeby.

Orchidee epifityczne, które preferują częściowe nasłonecznienie, potrzebują 3-6 godzin bezpośredniego światła słonecznego każdego dnia. Powinny być umieszczone w miejscu, które otrzymuje rano słońce i trochę cienia po południu, aby zapobiec przegrzaniu. Storczyki, które otrzymują zbyt dużo bezpośredniego światła słonecznego mogą mieć poparzone liście i wyschnąć, jeśli nie otrzymają wystarczającej ilości wilgoci, aby utrzymać je w upale.

Jeśli orchidee epifityczne, które preferują częściowe nasłonecznienie, nie otrzymują wystarczającej ilości światła słonecznego, mogą nie wytworzyć tylu kwiatów, co w idealnych warunkach. Ich liście mogą również stać się ciemniej zielone niż zwykle. Ogrodnicy powinni zapewnić swoim roślinom wystarczającą ilość światła pośredniego i cienia, aby zapobiec uszkodzeniu liści i kwiatów.

Orchidee epifityczne, które preferują częściowe słońce mogą mieć poparzone liście i wyschnąć, jeśli otrzymają zbyt dużo bezpośredniego światła słonecznego. Ogrodnicy powinni zapewnić roślinom wystarczającą ilość cienia i pośredniego światła, aby zapobiec uszkodzeniu liści i kwiatów. Powinni także zapewnić roślinom wystarczającą ilość wilgoci, aby utrzymać je w upale. Ogrodnicy mogą chronić swoje rośliny, umieszczając je w miejscu, które otrzymuje poranne słońce i trochę cienia po południu. Można również użyć zasłon lub żaluzji, aby zapewnić roślinom wystarczającą ilość pośredniego światła i cienia. Orchidee epifityczne, które preferują częściowe słońce, powinny być regularnie podlewane, aby utrzymać poziom wilgotności i zachować zdrowe liście i kwiaty. Zapewniając roślinom wystarczającą ilość światła słonecznego, wilgoci i cienia, ogrodnicy mogą cieszyć się pięknymi kwiatami swoich epifitycznych orchidei przez cały rok.

Podczas gdy zarówno Phalaenopsis wilsonii jak i Phalaenopsis wilsonii wymagają różnych poziomów utrzymania, obie rosną najlepiej w tym samym zakresie temperatur. Dla roślin ciepłolubnych, aby dobrze się rozwijały, będziesz chciał utrzymać je w przedziale 75-90℉ (25-32℃). Phalaenopsis wilsonii może poradzić sobie z niektórymi temperaturami poza tym zakresem, ale jeśli to w ogóle możliwe, utrzymuj swoje środowisko uprawy w granicach kilku stopni tych limitów. Jeśli chodzi o najwyższe i najniższe temperatury, jakie może wytrzymać Phalaenopsis wilsonii, to mieszczą się one między 50℉ (15℃) na dolnej granicy i 95℉(35℃) na wyższej. Ponieważ Phalaenopsis wilsonii preferuje cieplejszą pogodę, tradycyjnie rośnie w lecie, jeśli jest sadzony na zewnątrz, dolny zakres temperatur jest najważniejszy do uniknięcia. Zejście poniżej 70℉ (25℃) spowoduje spowolniony wzrost, a wszystko poniżej 50℉ (15℃) zacznie uszkadzać, a nawet zabijać rośliny.

Phalaenopsis wilsonii nie zakwitną ani nie zakwitną, jeśli będą trzymane w niskich temperaturach, więc upewnij się, że utrzymujesz stały zakres, aby umożliwić im kwitnienie do ich pełnego potencjału. Wahania temperatury są również szkodliwe, niezależnie od tego, w jakiej fazie wzrostu się znajdują. Idąc poniżej 70℉ (25℃) i powyżej 90℉ (32℃) może spowolnić i utrudnić Phalaenopsis wilsonii fazy wzrostu, podczas gdy siedząc poniżej 50℉ (15℃) przez długi okres czasu może zapobiec ich kwitnienia wszystkich razem. Phalaenopsis wilsonii nie jest odporny, a zatem potrzebują dobrze obróconego środowiska do prawidłowego wzrostu. Będziesz chciał zachować jak największą kontrolę nad temperaturą. Phalaenopsis wilsonii będzie musiała również przejść przez okres chłodzenia, który omówimy poniżej.

Wskazówka nr 1: Po kwitnieniu Phalaenopsis wilsonii potrzebuje okresu chłodzenia. Gdy roślina jest uprawiana na zewnątrz, Phalaenopsis wilsonii przechodzi niezbędny okres chłodzenia na zimę. W przypadku uprawy w pomieszczeniach zamkniętych lub w szklarni należy przestrzegać tej samej zasady, ale może się to zdarzyć w każdym sezonie. Przy prawidłowej uprawie Phalaenopsis wilsonii może kwitnąć wiele razy w roku. Trzymaj Phalaenopsis wilsonii w temperaturze 75-90℉ (25-32℃) podczas tego okresu chłodzenia, aby uzyskać optymalny efekt. Wskazówka #2: Phalaenopsis wilsonii woli zimniejszą noc. Podczas gdy prawdopodobnie będziesz uprawiać swoje Phalaenopsis wilsonii, gdzie możesz utrzymać je w optymalnym zakresie temperatur i dać im odpowiednią ilość światła, Phalaenopsis wilsonii preferuje zimniejsze temperatury w nocy, gdy jest uprawiana na zewnątrz. Ten zakres temperatur zwykle porusza się między 50~75℉(15-25℃). Ze względu na brak kontroli klimatu, z którym wiąże się uprawa na zewnątrz, zwykle nie można kontrolować, czy Phalaenopsis wilsonii pozostaje w tym zakresie. Wskazówka nr 3: Zwróć uwagę na oznaki uszkodzenia przez zimno Ponieważ Phalaenopsis wilsonii lubi wyższe temperatury i nie ma odporności roślin zimowych, jest szczególnie podatna na uszkodzenia przez zimno. Musisz upewnić się, że ściśle monitorujesz temperaturę w swojej przestrzeni uprawnej. Wszystko poniżej 50℉ (15℃) zacznie szkodzić roślinom, a zbyt wiele ekspozycji na zimno może zabić je całkowicie. Zwróćcie uwagę na oznaki, że takie uszkodzenia mają miejsce: jeśli wasza Phalaenopsis wilsonii zaczyna wykazywać odbarwienia na liściach i łodygach, oznacza to, że jest zbyt zimno. Jeśli duże części Phalaenopsis wilsonii wysychają i brązowieją, oznacza to, że tkanka obumiera. Natychmiast przenieś Phalaenopsis wilsonii do cieplejszego otoczenia; w niektórych przypadkach mogą wyzdrowieć.

O ile nie zamierzasz uprawiać Phalaenopsis wilsonii na zewnątrz, nie będziesz musiał się martwić o różne temperatury dla różnych pór roku. Jeśli nie możesz znaleźć miejsca w domu lub szklarni i musisz użyć miejsca na zewnątrz, upewnij się, że uprawiasz je w lecie. Będziesz musiał również sprawdzić, czy twój obszar osiąga, ale nie przekracza, temperatury między 75-90℉ (25-32℃). To może być prawie niemożliwe, aby kontrolować warunki pogodowe na zewnątrz w ten sposób, więc to prawie zawsze lepiej używać przestrzeni wewnętrznej lub szklarni. Phalaenopsis wilsonii preferuje jak najwięcej światła słonecznego, jak to możliwe, więc trzeba wybrać obszar, który dostaje dużo naturalnego światła. Szklarnia sprawia, że jest to lepsza z dwóch opcji; te struktury pozwalają Phalaenopsis wilsonii uzyskać jak najwięcej bezpośredniego światła słonecznego, a jednocześnie utrzymać wysokie temperatury, których wymagają.

Najlepszym sposobem na utrzymanie właściwej temperatury dla Phalaenopsis wilsonii jest umieszczenie ich w środowisku kontrolowanym przez klimat. Może to być pokój w twoim domu, pod warunkiem, że masz klimatyzację lub wentylatory, aby zapewnić, że obszar pozostaje w optymalnym zakresie temperatur. Jeśli mieszkasz w zimniejszym regionie, będziesz musiał upewnić się, że masz wysokiej jakości system grzewczy. Phalaenopsis wilsonii najlepiej radzi sobie w gorącym środowisku, więc będziesz chciał się upewnić, że masz możliwość ogrzania pokoju do temperatury tak wysokiej jak 75℉ (25℃). Jeśli nie można realnie ogrzewać pokój w domu do tych temperatur, będziesz chciał rozważyć umieszczenie Phalaenopsis wilsonii wewnątrz szklarni. Szklarnia może zaoszczędzić pieniądze na ogrzewaniu, ponieważ struktura jest naturalnie ogrzewana, gdy światło słoneczne przechodzi przez jej przezroczyste lub nieprzezroczyste panele szklane. To utrzymuje szklarnię w odpowiedniej temperaturze, upewniając się, że Phalaenopsis wilsonii rośnie w najlepszym możliwym środowisku.

Nawóz, i ogólnie składniki odżywcze gleby, są niezbędną formą paliwa, które Twoja Phalaenopsis wilsonii wykorzysta do utrzymania zdrowego wzrostu. Ogólnie rzecz biorąc, rośliny wykorzystują składniki odżywcze, które znajdują się w glebie, aby rozwijać nowy materiał roślinny i utrzymać istniejące elementy w dobrym stanie. W przypadku Phalaenopsis wilsonii, nawożenie jest konieczne, aby pomóc tej roślinie pokazać najlepszą wersję jej kwiatów. Ponieważ kwiaty są główną formą atrakcji dla tej rośliny, większość ogrodników będzie chciała zrobić wszystko, aby zapewnić, że kwiaty pojawiają się w ich najlepszej formie. Nawożenie jest jednym z najbardziej niezawodnych sposobów, aby pomóc swojej Phalaenopsis wilsonii produkować najlepsze możliwe kwiaty.

Phalaenopsis wilsonii przechodzi przez dwie główne fazy w ciągu każdego roku. Pierwszą fazą jest faza uśpienia, w której roślina ta będzie miała minimalny wzrost. Ta faza spoczynku ma miejsce podczas zimy. Druga faza to faza aktywnego wzrostu, która ma miejsce wiosną i jesienią i wtedy właśnie Twoja Phalaenopsis wilsonii będzie najbardziej potrzebowała nawożenia. Ogólnie rzecz biorąc, najlepiej jest nawozić Phalaenopsis wilsonii od miesięcy wiosennych. Przez resztę wiosny i większość lata należy powtarzać nawożenie mniej więcej raz w miesiącu. W miarę zbliżania się jesieni można zacząć zmniejszać dawkę nawożenia.

Chcesz wspierać Phalaenopsis wilsonii wzrost, ale nie chcesz też spowodować poparzenia korzeni. Twoja roślina aktywnie rośnie wiosną i latem, wtedy właśnie potrzebne są dodatkowe składniki odżywcze. Jesienią i zimą roślina wchodzi w fazę spoczynku. To właśnie wtedy należy zaprzestać nawożenia.

Idealny nawóz dla Phalaenopsis wilsonii jest taki, który ma stosunkowo zrównoważoną mieszankę trzech głównych składników odżywczych roślin, z nieco wyższą ilością fosforu. Alternatywnie, niektórzy ogrodnicy wybrać, aby poprawić ich Phalaenopsis wilsonii 's gleby poprzez dodanie materiałów organicznych, takich jak kompost, odlewy robaków i obornika. Nawozy mogą występować w wielu formach i większość z nich będzie dobrze działać w przypadku Twojego Phalaenopsis wilsonii. Jednak niektóre z najlepszych nawozów dla Phalaenopsis wilsonii występują w formie płynnej lub sproszkowanej. Niezależnie od tego, którego użyjesz, powinieneś upewnić się, że rozcieńczyłeś nawóz i zastosowałeś go podczas podlewania Phalaenopsis wilsonii.

Po znalezieniu odpowiedniego nawozu i poznaniu idealnego harmonogramu nawożenia dla Twojej Phalaenopsis wilsonii, jesteś gotowy, aby dowiedzieć się, jak zastosować nawóz. Podczas karmienia Phalaenopsis wilsonii, najbardziej niezawodną metodą jest wymieszanie płynnego nawozu z wodą przed zastosowaniem go do gleby. Każdy nawóz może mieć różne wskazówki dotyczące sposobu odżywiania roślin. Zazwyczaj najlepiej jest stosować się do wskazówek producenta dotyczących sposobu użycia produkowanego przez niego nawozu. Instrukcje te powinny zawierać informacje o tym, jak prawidłowo rozcieńczyć nawóz, aby zapobiec przenawożeniu. Mieszanie nawozu w wodzie to łatwy proces, a po jego zakończeniu wystarczy wlać mieszankę do gleby, w której żyje Twoja Phalaenopsis wilsonii.

Nadmierne nawożenie jest czymś, co należy wziąć pod uwagę przy pielęgnacji każdej rośliny, ale jest to szczególnie ważne przy uprawie Phalaenopsis wilsonii. A Phalaenopsis wilsonii, gdy nadmiernie nawożone, będzie wykazywać wyraźne oznaki niepokoju, które, czasami, mogą być tak poważne, że prowadzą do śmierci rośliny. Nadmiernie nawożona Phalaenopsis wilsonii prawdopodobnie pokaże również odbarwienie liści, w tym brązowienie. W najgorszym wypadku nadmierne nawożenie spowoduje wyciągnięcie wilgoci z korzeni rośliny, co może doprowadzić do jej szybkiego obumarcia.