Pinguicula

Pinguicula moranensis /pɪŋˈɡwɪkjʊlə ˌmɒrəˈnɛnsɪs/ to wieloletnie owadożerne zioło tworzące rozetę, pochodzące z Meksyku i Gwatemali. Gatunek ten tworzy letnie rozety płaskich, soczystych liści o długości do 10 cm, które pokryte są śluzowatymi (lepkimi) gruczołami, które przyciągają, łapią i trawią ofiary w postaci stawonogów. Składniki odżywcze pochodzące ze zdobyczy są wykorzystywane do uzupełniania ubogiego w składniki odżywcze podłoża, na którym rośnie roślina. Zimą roślina tworzy nie mięsożerną rozetę małych, mięsistych liści, która oszczędza energię, gdy zapasy żywności i wilgoci są niskie. Pojedyncze różowe, purpurowe lub fioletowe kwiaty pojawiają się dwa razy w roku na wyprostowanych łodygach o długości do 25 cm. Gatunek ten został po raz pierwszy zebrany przez Humboldta i Bonplanda na obrzeżach Mina de Morán w Sierra de Pachuca we współczesnym meksykańskim stanie Hidalgo podczas ich wyprawy do Ameryki Łacińskiej w latach 1799-1804. Na podstawie tych zbiorów Humboldt, Bonpland i Carl Sigismund Kunth opisali ten gatunek w Nova Genera et Species Plantarum w 1817 roku. Od tego czasu ten niezwykle zmienny gatunek był redefiniowany co najmniej dwukrotnie, podczas gdy kilka nowych gatunków zostało z niego wyodrębnionych na podstawie różnych różnic geograficznych lub morfologicznych, chociaż zasadność niektórych z nich jest nadal przedmiotem dyskusji. P. moranensis pozostaje najczęstszym i najszerzej rozpowszechnionym członkiem sekcji Orcheosanthus. Od dawna jest uprawiana ze względu na swoją mięsożerną naturę i atrakcyjne kwiaty, i jest jedną z najczęstszych roślin motylkowych w uprawie. Nazwa rodzajowa Pinguicula pochodzi od łacińskiego pinguis (oznaczającego "tłusty") ze względu na maślaną teksturę powierzchni mięsożernych liści. Specyficzny epitet moranensis odnosi się do miejsca występowania, Mina de Moran.

Pinguicula lusitanica ( Pinguicula lusitanica ) to drapieżnik, który łapie i żywi się owadami. Jest uważana za jeden z łatwiejszych w uprawie gatunków roślin ozdobnych i dlatego jest popularna wśród entuzjastów roślin mięsożernych, chociaż czasami jest tak skuteczna, że może być uważana za chwast. Roślina ta może być rzadka w naturze i jest objęta specjalnym statusem ochrony w wielu częściach Francji.

Pinguicula agnata to mięsożerna roślina pochodząca z Meksyku. Jest to idealna roślina dla osób zainteresowanych uprawą roślin mięsożernych, ponieważ jest łatwa w pielęgnacji i wytwarza atrakcyjne, kolorowe kwiaty. Jest ceniona za swoje kolorowe kwiaty. Kwiaty mogą mieć kolor od różowego do fioletowego i są wytwarzane na długich, smukłych łodygach. Kwitną w miesiącach wiosennych i letnich i mogą utrzymywać się przez kilka tygodni.

Pinguicula vulgaris , naukowo znana jako Pinguicula vulgaris , pochodzi z większości krajów Europy, Stanów Zjednoczonych, Kanady i Rosji. Roślina mięsożerna ma purpurowy kwiat i rośnie w wilgotnych siedliskach.

Pinguicula alpina to mięsożerna roślina żywiąca się owadami. Liście chwytają owady za pomocą lepkiej powierzchni i zwijają się do wewnątrz, aby ułatwić trawienie. To wieloletnie zioło rośnie w siedliskach górskich. Wyłącza się w zimnych porach roku, hibernując, aby przetrwać ekstremalne warunki pogodowe.