Regularne przycinanie nie tylko nie szkodzi roślinie, ale wręcz zachęca Sagittaria lancifolia do wytwarzania większej ilości kwiatów. Istnieją dwie podstawowe formy przycinania dla Sagittaria lancifolia. Pierwszą z nich jest deadheading, czyli ogrodnicze określenie na usuwanie zużytych kwiatostanów, gdy zaczynają więdnąć. To koncentruje składniki odżywcze dla innych kwiatów i pozwala roślinie kwitnąć lepiej. Ostatnim procesem przycinania Sagittaria lancifolia jest usuwanie żółtych i chorych liści, co zwiększa wentylację rośliny i penetrację światła oraz ułatwia wzrost rośliny. Kiedy natura działa zgodnie z planem, Sagittaria lancifolia zakwitnie raz, wytworzy główki nasion i będzie próbować rozmnażać się przez resztę roku. Jednak konsekwentne usuwanie główek kwiatów, zanim dojdzie do ich wysiewu, zachęca roślinę do wytwarzania kolejnych kwiatów przez dłuższy czas kwitnienia. Gdy roślina zaczyna więdnąć podczas pełni, należy odciąć zwiędłą część nad ziemią, jak również.

Istnieją dwie podstawowe formy przycinania dla Sagittaria lancifolia. Pierwszy to deadheading, który jest terminem ogrodniczym do usuwania zużytych główek kwiatowych, gdy zaczynają więdnąć. To koncentruje składniki odżywcze dla innych kwiatów i pozwala roślinie kwitnąć lepiej. Ostatnim procesem przycinania Sagittaria lancifolia jest usuwanie żółtych i chorych liści, co zwiększa wentylację rośliny i penetrację światła oraz ułatwia wzrost rośliny. Ponieważ Sagittaria lancifolia wymaga dwóch rodzajów przycinania, będziesz przycinał rośliny przez cały sezon wegetacyjny. Przycinanie jest najbardziej efektywne wczesną wiosną, zanim roślina rozwinie pąki kwiatowe. Usuwanie żółknących lub chorych liści można wykonać w dowolnym momencie sezonu wegetacyjnego. Kiedy natura biegnie swoim torem, Sagittaria lancifolia zakwitnie raz, wytworzy główki nasion i będzie próbować rozmnażać się przez resztę roku. Jednak konsekwentne usuwanie główek kwiatów, zanim dojdzie do ich wysiewu, zachęca roślinę do wytwarzania kolejnych kwiatów przez dłuższy czas kwitnienia. Wreszcie, deadheading odbywa się tak szybko, jak rośliny są produkcji pełnych główek kwiatowych. Spodziewajcie się, że od połowy lata do pierwszych przymrozków jesienią będziecie zdejmować zużyte kwiaty. Gdy roślina zaczyna więdnąć w pełni, należy odciąć zwiędłą część nad ziemią, jak również.

Sagittaria lancifolia nie potrzeba wiele specjalnego sprzętu do przycinania. Podstawowe nożyce lub nożyce ogrodowe powinny wystarczyć. Warto zadbać o to, aby były czyste przed użyciem - można je namoczyć na trzydzieści minut w roztworze jednej części wybielacza rozcieńczonego w dziewięciu częściach wody. W ten sposób zmniejsza się ryzyko przeniesienia do ogrodu chorób, które zalegają na zanieczyszczonym sprzęcie. Niektórzy ogrodnicy unikają używania narzędzi i po prostu uszczypują kwiaty opuszkami palców. To może być szybsza technika, ale istnieje większe ryzyko obicia łodyg roślin lub przypadkowego wyciągnięcia ich z ziemi w całości.

Oto przegląd instrukcji przycinania dla Sagittaria lancifolia w zależności od tego, który z dwóch rodzajów przycinania wykonujesz. Wykonując te dwa rodzaje przycinania przez cały okres życia rośliny Sagittaria lancifolia, zachęcamy ją do produkowania większych i lepszych kwiatów przez znacznie dłuższy czas niż w przeciwnym wypadku. Wykonanie każdego etapu przycinania zajmuje tylko kilka minut, a korzyści z tego będą widoczne przez wiele tygodni. Usuwanie głogu Usuwanie obumarłych kwiatów to szybki i łatwy sposób na odświeżenie ogrodu poprzez usunięcie starych kwiatów i zapewnienie miejsca dla nowych. Można użyć palców do usunięcia starych kwiatów, gdy tylko wyglądają na zmęczone, choć istnieje mniejsze prawdopodobieństwo uszkodzenia rośliny, jeśli użyjemy nożyc. Przy usuwaniu kwiatostanów należy upewnić się, że cięcie jest wykonane znacznie poniżej kwiatu, aby nie pozostała długa, bezkwiatowa łodyga wystająca z rabaty. Zamiast tego należy przyciąć łodygę tuż nad punktem, w którym boczna łodyga łączy się z główną rośliną. Usuń żółte i chore liście, zwiększa to wentylację i penetrację światła przez roślinę i ułatwia jej wzrost. Podczas przycinania należy odciąć liście wraz z ogonkiem. Do ich odcięcia najlepiej użyć wysterylizowanych nożyczek. Uwaga: warto upewnić się, że nożyce lub nożyce ogrodowe są czyste przed użyciem - można je namoczyć na trzydzieści minut w roztworze jednej części wybielacza rozcieńczonego w dziewięciu częściach wody. Zmniejsza to ryzyko rozprzestrzenienia się choroby utrzymującej się na zanieczyszczonym sprzęcie do ogrodu kwiatowego.

Sagittaria lancifolia wymaga około 6 godzin bezpośredniego i ciągłego światła słonecznego dziennie. Są one pożądane, aby pomóc im rosnąć zdrowo, a to pomoże im rosnąć szybciej. Możesz również chcieć zapewnić tym gatunkom dodatkowe światło w zimie za pomocą lamp. Gatunki te potrzebują kilku godzin niezakłóconego światła słonecznego, aby mieć żywe liście, więc możesz chcieć umieścić je w najjaśniejszych miejscach ogrodu lub szkółki wewnętrznej.

Są one dostosowane do pełnego słońca i nie mają tendencji do tolerowania zacienionych obszarów. Najlepiej jest mieć co najmniej 8 cali przestrzeni dla każdej rośliny, zwłaszcza jeśli sadzisz wiele z nich, więc każdy może dostać dużo światła słonecznego. Ogólnie rzecz biorąc, Sagittaria lancifolia ma duże zapotrzebowanie na bezpośrednie, pełne i obfite światło słoneczne. W okresie letnim można umieścić je na zewnątrz w porannym słońcu, więc będą miały wystarczająco dużo światła, aby rosnąć. Nie radzą sobie dobrze z częściowym światłem słonecznym i nie tolerują przefiltrowanego lub częściowego cienia. Mogą również nie rosnąć dobrze, gdy ogromne drzewo stale zapewnia cień, więc sadzić je w miejscach bez przeszkód.

Sagittaria lancifolia nigdy nie powinny unikać ekspozycji na słońce, ponieważ szukają i kochają jasne światło. Kochają słońce tak bardzo, że wymagają co najmniej 6 godzin ekspozycji niezależnie od klimatu. Niektóre obszary, zwłaszcza w okresie jesieni i wiosny, nie potrzebują ochrony, ponieważ wymagają pełnego światła słonecznego. Jednakże, jeśli znajdujesz się w klimacie tropikalnym lub jeśli letnie słońce jest zbyt silne, zawsze można przenieść gatunki w doniczkach do środka, aż temperatura ponownie się ochłodzi. Ogólnie rzecz biorąc, nie musisz sadzić ich w pobliżu budynków, wysokich drzew i innych konstrukcji, ponieważ potrzebują pełnego słońca przez co najmniej 6 godzin.

Jeśli światła jest za mało, to Sagittaria lancifolia nie będzie się dobrze rozwijał. Będzie to skutkowało słabym wzrostem. Grzyby i bakterie mogą żywić się tkankami roślin, które są ogólnie powszechne dla roślin uprawianych w zacienionych miejscach. Kiedy rośliny otrzymują zbyt mało światła słonecznego, mają tendencję do stawania się wrzecionowatymi. Będą miały słabsze łodygi, ponieważ stale szukają światła, a to może skutkować więdnięciem lub brązowymi liśćmi. Możesz chcieć sprawdzić, czy są obecne owady lub gnicie kłączy w Sagittaria lancifolia, ponieważ może to być kolejny znak, że nie otrzymują one wystarczającej ilości światła słonecznego. Jeśli tak jest, umieścić je w innym obszarze, gdzie otrzymają jasne i bezpośrednie światło, aby zobaczyć, czy to zrobi różnicę.

W fazie ich wzrostu trzeba wystawić rośliny na słońce, aby nie musiały się napinać i rosnąć w górę. W ten sposób można uniknąć procesu etiolacji i zapobiec słabemu wzrostowi łodyg Sagittaria lancifolia. Jest to na ogół dominujące w przypadku tych, które nie otrzymują słońca lub znajdują się w częściowo zacienionym miejscu, gdy są młode. Kiedy są już ustalone i dojrzały, trzeba również stale wystawiać je na pełne słońce, ponieważ potrzebują fotosyntezy, aby rosnąć więcej. Jeśli rośliny są umieszczone w szklarni lub w szkółce przez bardzo długi czas i zdecydujemy się przenieść je do ogrodu, należy stopniowo wprowadzać je do jasnego światła. Nie należy jednak nigdy nagle umieszczać ich w bezpośrednim cieple, zwłaszcza jeśli jest to środek popołudnia. Potrzebują one czasu, aby się przystosować i przyzwyczaić do intensywności światła słonecznego w Twojej okolicy, więc daj im trochę tak potrzebnego czasu.

Jak wspomniano, Sagittaria lancifolia potrzebuje 6 do 7 godzin bezpośredniego światła słonecznego, aby wykonać proces fotosyntezy. To pomaga im produkować wystarczającą ilość pożywienia do wzrostu. Możesz to sobie ułatwić, gdy zgrupujesz je razem i posadzisz w tym samym miejscu w swoim ogrodzie. W ten sposób uzyskają one wystarczającą ilość światła potrzebnego do produkcji kwiatów, wyhodowania mocnych łodyg i wytworzenia glukozy, której potrzebują do produkcji żywności.

Jak wspomniano, Sagittaria lancifolia kocha słońce, ale czasem zbyt duża ilość może mu zaszkodzić. Jednak zbyt wiele ostrego światła słonecznego może faktycznie spalić liście w lecie. Po posadzeniu w ziemi, możesz chcieć dodać do ich harmonogramu podlewania, więc będą miały ochronę. Ekspozycja na ostrza może spowodować oparzenia słoneczne, zwłaszcza gdy słońce w ciągu dnia jest zbyt silne. Jest wysoce zalecane, aby spryskać trochę wody, aby schłodzić liście trochę.

Musisz zminimalizować szok związany z przesadzaniem, zwłaszcza dla młodych i nowo posadzonych Sagittaria lancifolia. Gatunki te będą potrzebowały czasu na dostosowanie się do nowego środowiska, ale pamiętaj, aby wybrać miejsce, w którym otrzymają pełne światło słoneczne, którego potrzebują. Ilość światła słonecznego ma znaczenie, jak również pora roku. Podlewaj je w najgorętsze dni, aby zmniejszyć stres, a młode możesz przykryć, gdy temperatury są bardzo wysokie. Osłony rzędów i tkaniny cieniujące mogą być stosowane dla młodszych, ale dojrzałe rośliny mogą ich nie potrzebować, zwłaszcza jeśli mają już ustalone korzenie i łodygi. Kiedy zauważysz, że Sagittaria lancifolia zaczyna tracić swój kolor, może to być spowodowane tym, że nie otrzymuje wystarczającej ilości światła słonecznego do przeprowadzenia fotosyntezy. Nie ma wystarczająco dużo chlorofilu, aby przedstawić zielony kolor; jeśli tak jest, musisz przenieść go do obszaru otrzymującego jasne światło słoneczne.

Najlepsza temperatura dla Sagittaria lancifolia zależy od pory roku. Istnieją dwa podstawowe sezony do dyskusji na temat temperatury: sezon wzrostu i sezon spoczynku. W sezonie wegetacyjnym, gdy Sagittaria lancifolia zacznie kiełkować, idealny zakres temperatur powinien wynosić 65~80℉(18~27℃). Każdy zimniejszy niż 15℉(-10℃), a roślina będzie cierpieć; jej liście mogą brązowieć i więdnąć, ale jeśli jest to krótka zimna faza, to Sagittaria lancifolia może być w stanie przetrwać z pewną pomocą. Podczas cieplejszych części roku, Sagittaria lancifolia będzie musiał być podobnie chroniony przed zbyt wysokimi temperaturami. 95-105℉ (35-40℃) jest szczytem zakresu temperatur tej rośliny, a wszystko powyżej będzie zagrażać integralności liści i kwiatów Sagittaria lancifolia. Gorące temperatury mogą powodować więdnięcie, opadanie, a nawet oparzenia słoneczne na liściach, które mogą być trudne do Sagittaria lancifolia odzyskać. Jest kilka sposobów na zwalczenie tego problemu, które są szybkie i łatwe!

Jeśli jest to pierwszy rok, kiedy Twoja Sagittaria lancifolia jest na zewnątrz jako nowa roślina, to może potrzebować trochę więcej opieki podczas najzimniejszych miesięcy w roku. Nie tylko może mróz bardziej poważnie uszkodzić pierwszy rok Sagittaria lancifolia, ale może również zapobiec odrastaniu jako zdrowej rośliny na wiosnę. Ta roślina musi być utrzymywana w temperaturze 40℉(5℃) lub wyższej, gdy nie są jeszcze ustalone, co można zrobić albo przez przyniesienie Sagittaria lancifolia wewnątrz na miesiąc lub dwa, lub umieszczenie mulcz lub bariery tkaniny, które chronią przed uszkodzeniem mrozu. Dobrym pomysłem jest także posadzenie Sagittaria lancifolia w cienistym miejscu w ciągu pierwszego roku lub dwóch lat, ponieważ mniejsze i słabsze rośliny mają większe trudności z utrzymaniem własnej temperatury w upale. Pierwszoroczna Sagittaria lancifolia powinna otrzymywać nie więcej niż pięć godzin bezpośredniego światła słonecznego dziennie, szczególnie jeśli temperatura otoczenia w ciągu dnia przekroczy 80℉(27℃). Shadecloth i częste podlewanie lub zamgławianie są kluczami do letniej kontroli ciepła.

Jeśli niskie temperatury (poniżej 15℉(-10℃)) wystąpią podczas sezonu wegetacyjnego, jest kilka środków, które można podjąć, aby pomóc chronić Sagittaria lancifolia przed uszkodzeniem przez mróz lub zimno. Jeśli uprawiasz Sagittaria lancifolia w pojemniku, to pojemnik może być po prostu wniesiony do środka w jasnym, pośrednim świetle, aż temperatury wzrosną ponad dolny próg ponownie. Inną opcją, która lepiej nadaje się do sadzenia w ziemi Sagittaria lancifolia jest użycie mulczu lub tkaniny ogrodniczej do stworzenia izolowanej bariery wokół rośliny, która ochroni ją przed mrozem i zimnym wiatrem. Dla temperatur, które są gorętsze niż 80℉(27℃) w cieniu w ciągu dnia, należy uważać, aby tylko wystawić Sagittaria lancifolia do sześciu godzin lub mniej światła słonecznego dziennie, najlepiej w godzinach porannych. Umieszczenie tkaniny cieniu, lub grzywny plastikowej siatki, może pomóc zmniejszyć ilość bezpośredniego światła słonecznego, że uderza w rośliny w najgorętszych częściach dnia. Możesz także zainstalować system zamgławiania, który pozwala na powolne uwalnianie mgły chłodzącej wokół podstawy rośliny w ciągu dnia, aby obniżyć temperaturę podłoża.

Podczas mroźnych miesięcy zimowych Sagittaria lancifolia potrzebuje pewnej dozy zimna, aby pozostać w stanie spoczynku do czasu kiełkowania. Kiełkowanie zbyt wcześnie, to znaczy zanim minie niebezpieczeństwo ostatniego mrozu, może być śmiertelne dla Sagittaria lancifolia, zwłaszcza jeśli ma już przewagę nad innymi, gdy uderzy mróz. Temperatura zimą powinna być niższa niż 32℉(0℃), ale jeśli dojdzie do 40℉(5℃), wszystko będzie w porządku. Niespodziewany ciepły czar podczas zimnych miesięcy, co może się zdarzyć w bardziej umiarkowanych klimatach, takich jak leśne lasy deszczowe, może wywołać przedwczesne kiełkowanie z Sagittaria lancifolia. W tym przypadku, jeśli nadal istnieje bezpośrednie zagrożenie mrozem, możesz spróbować przykryć go przezroczystym plastikiem na palach, aby zimno miało mniejszą szansę na uszkodzenie nowego kiełka. Takie ustawienie można usunąć, gdy minie niebezpieczeństwo mrozu. Czasami Sagittaria lancifolia będzie w stanie odrodzić się w odpowiednim czasie bez żadnej pomocy, ale ta metoda zwiększa szanse na udane drugie kiełkowanie.