Wszystkie rośliny potrzebują światła, a jeśli nie otrzymują go w ilościach, których potrzebują, powoduje to zakłócenie ich wzrostu w procesie zwanym etiolacją. Zasadniczo, etiolowane rośliny przeznaczają całą swoją energię na wzrost w desperackiej próbie osiągnięcia pozycji, w której mogą spełnić swoje wymagania dotyczące światła. Wiele innych czynników wzrostu jest przez to uszkodzonych, więc pozbawione światła rośliny mogą stać się słabe i zniekształcone, aż staną się prawie nierozpoznawalne. Objawy z niewystarczające światło są najczęściej obserwowane u roślin doniczkowych, ale może to również dotyczyć okazów znajdujących się na zewnątrz.

Chociaż objawy będą się różnić w różnych roślinach, ogólne objawy niewystarczające światło są łatwe do zauważenia.

Rośliny potrzebują światła słonecznego w różnych ilościach do fotosyntezy -- procesu, który wytwarza energię do wzrostu oraz produkcji owoców i kwiatów. Niewystarczające światło powoduje, że roślina przekierowuje całą energię na wzrost (wierzchołkowy) w celu znalezienia lepszego światła. Hormony roślinne zwane auksynami są transportowane z aktywnie rosnącego wierzchołka rośliny w dół, aby zahamować wzrost boczny. Spadek pH komórkowego powoduje, że ekspansyny, nieenzymatyczne białka ściany komórkowej, rozluźniają ściany komórkowe i umożliwiają im wydłużanie. To wydłużenie skutkuje nieprawidłowym wydłużeniem łodyg, zwłaszcza międzywęźli, lub „leggity" roślin, które obserwuje się u roślin etoliowanych.

Miękka zgnilizna to powszechna choroba dotykająca głównie owoce i warzywa. Może wystąpić podczas wzrostu roślin, ale występuje częściej po zebraniu produktu. Najbardziej podatnymi roślinami są mięsiste warzywa, takie jak pomidory, sałata, bataty, papryka, banany, bakłażany, kabaczek, ogórek, awokado i ziemniaki. Wiele sukulentów jest również podatnych na miękką zgniliznę. Dzieje się tak szczególnie w przypadku, gdy roślina została uszkodzona, ponieważ bakterie wnikają do soczystego sukulenta przez otwartą ranę.

Początkowo choroba ma postać miękkich, wilgotnych, kremowo-brązowych plam martwiczych. Mogą pojawiać się na owocach i warzywach, w tym na bulwach lub soczystych liściach i łodygach. Plamy otoczone są ciemnobrązowym lub czarnym pierścieniem. W miarę postępu choroby część rośliny zostaje zarażona miękką i śluzowatą zgnilizną o nieprzyjemnym zapachu. Wewnętrznie widoczne ciemne przebarwienie. Ziemniaki, słodkie ziemniaki i inne bulwy będą miały ślady gnicia pod skórką. Owoce takie jak awokado mają ciemny metaliczny połysk na zewnątrz, a miąższ jest od szarego do czarnego. Miąższ ma również zgniły zapach. Sukulenty z miękką zgnilizną będą miały wodniste strupy na łodygach lub liściach. W miarę postępu choroby plamy zmienią kolor z brązowego na czarny i mogą mieć cuchnącą wydzielinę. W przypadku sukulentów o krótszych łodygach może być trudniej zauważyć najwcześniejsze objawy, a miękka zgnilizna może nie zostać zauważona, dopóki roślina nie zacznie gnić od środka.

Miękka zgnilizna wywoływana jest przez bakterię Erwinia cartovorum . Ta bakteria wydziela enzymy, które rozkładają strukturę ściany komórkowej rośliny. To niszczy tkankę roślinną i powoduje gnicie rośliny lub jej owoców. Bakterie żyją w resztkach upraw, glebie i wodzie, w tym w oceanie. Infekuje rośliny przez otwarte rany, w tym powstałe w wyniku nadmiernego podlewania sukulentów. Zwykle rozprzestrzenia się przez rozpryskiwanie wody, owady i wiatr. Infekcja jest gorsza w upalną i wilgotną pogodę.

Bez względu na rodzaj rośliny lub miejsce jej uprawy, w pewnym momencie zacznie się w wieku żółty i suchy . Jest to naturalny, nieunikniony proces, który ma miejsce, gdy roślina zakończy wszystkie etapy swojego życia. Rośliny jednoroczne przechodzą ten proces pod koniec jednego sezonu wegetacyjnego. Rośliny wieloletnie żyją przez wiele lat, jeśli nie dziesiątki lub setki lat, ale ostatecznie będą wykazywać te objawy.

Kiedy rośliny przeszły przez swoje naturalne etapy rozwojowe i zbliżają się do końca swojego cyklu życiowego, zaczynają wykazywać oznaki upadku. Liście zaczną żółknąć i opadać, a z czasem stają się papierowo brązowe i suche. Po całkowitym wyschnięciu liście zaczynają opadać z rośliny, aż cała roślina wyschnie.

Pod koniec jej życia kodowanie genetyczne w roślinie zwiększa produkcję etylenu, fitohormonu, który kontroluje starzenie się lub naturalne starzenie się i śmierć. Podział komórek zatrzymuje się, a roślina zaczyna katabolizować zasoby do wykorzystania w innych częściach rośliny. Gdy tak się dzieje, tkanki zaczynają żółknąć i wysychać, aż cała roślina wyschnie i zginie.

Więdnięcie kwiatów pojawia się, gdy kwiaty stają się słabe, opadające, więdnące lub wyblakłe, aż nie mogą zostać wskrzeszone. Podczas więdnięcia zaczynają się marszczyć i kurczyć, aż kwiat stanie się całkowicie suchy lub obumarły. Wszelkie kwiaty, niezależnie od rodzaju rośliny czy klimatu, w którym są uprawiane, są podatne na więdnięcie. Jest to ogólnoświatowy problem dotyczący roślin doniczkowych, ziół, kwitnących roślin ozdobnych, drzew, krzewów, warzyw ogrodowych i roślin spożywczych. W przeciwieństwie do więdnięcia --- z którym często mylone jest więdnięcie --- więdnięcie może być spowodowane różnymi rzeczami i często jest spowodowane czymś więcej niż tylko brakiem wody. W ciężkich przypadkach więdnięcie może być śmiertelne.

Więdnięcie kwiatów rozwija się od bardzo łagodnych przypadków do ciężkich, które zabijają kwiat. Nasilenie objawów jest związane z przyczyną i tym, jak długo stan może się rozwijać przed podjęciem działań.

Główne przyczyny więdnięcie kwiatów to naturalny postęp wieku, brak wody, niedobory żywieniowe oraz choroby bakteryjne lub grzybicze. W przypadku zauważenia więdnięcie kwiatów bardzo ważne jest określenie podstawowej przyczyny. To pokieruje najlepszym sposobem postępowania, jeśli leczenie jest możliwe. Sprawdź glebę pod kątem wilgoci, a następnie dokładnie zbadaj całą roślinę pod kątem oznak niedoboru składników odżywczych. Jeśli żadna z tych przyczyn nie wydaje się być przyczyną, odetnij łodygę pod kwiatem. Jeśli na przekroju widoczne są brązowe lub rdzawe plamy, można bezpiecznie założyć, że jest to infekcja bakteryjna lub grzybicza. Jeśli kwiat zbliża się do końca swojej normalnej długości życia, kodowanie genetyczne w roślinie zwiększa produkcję etylenu, fitohormonu, który kontroluje starzenie się lub starzenie się i śmierć komórek. Podział komórek zatrzymuje się, a roślina zaczyna rozkładać zasoby kwiatu, aby wykorzystać je w innych częściach rośliny. We wszystkich innych przypadkach więdnięcie kwiatów się, gdy roślina zamyka łodygę jako mechanizm obronny, zatrzymując transport w układzie naczyniowym. Zapobiega to dalszej utracie wody przez kwiaty, ale także zapobiega przemieszczaniu się bakterii i grzybów do zdrowych części rośliny. Gdy transport wody i składników odżywczych ustanie, kwiat zaczyna więdnąć i ostatecznie obumierać.