Senecio

Senecio squalidus rośnie naturalnie w regionach wulkanicznych i górskich. Roślina ta jest mocno związana z historią Oksfordu, rozprzestrzeniając się w systemie kolejowym podczas rewolucji przemysłowej, a następnie na zniszczonych i zbombardowanych obszarach po II wojnie światowej. Obecnie roślina ta zadomowiła się w kamiennych murach Oksfordu. Ta bogata historia dała jej nazwę.

Jacobaea incana może osiągnąć wysokość 5-15 cm. Ta wieloletnia roślina zielna ma krótką łodygę i podstawowe liście ułożone w rozetę. Są one srebrno-szaro-zielone, cienkie, łopatkowate do szeroko jajowatych, pierzaste i owłosione. Roślina ta wytwarza baldachy żółtych do pomarańczowo-żółtych kwiatów o średnicy około 13-14 mm. Kwitną one latem. Podobnie jak wszyscy członkowie rodziny Asteraceae Senecio squalidus ma złożony kwiatostan znany jako capitulum. To, co wygląda jak pojedyncze kwiaty, jest w rzeczywistości skupiskiem kwiatostanów, z których każdy płatek lub języczek jest kwiatem lub kwiatostanem posiadającym własny pręcik i zdolnym do wytwarzania wyspecjalizowanych nasion rodziny Asteraceae, przypominających spadochron.

Gatunek rodzimy dla południowej Afryki. W Polsce senecio angulatus jest rośliną raczej niespotykaną, ze względu na zbyt surowy dla niej klimat. W Europie znaturalizowany został w rejonie Morza Śródziemnego, gdzie rośnie w formie ozdobnych krzewów. Nazwa gatunkowa angulatus- kanciasty odnosi się do kształtu płatków kwiatów rośliny.

Senecio madagascariensis ( Senecio madagascariensis ) pochodzi z południowej Afryki i Madagaskaru. Został nieumyślnie rozprzestrzeniony na całym świecie w produktach rolnych transportowanych statkami i stał się inwazyjnym chwastem w dotkniętych krajach. Szybko kolonizuje zaburzone tereny, zaniedbane pola i nadmiernie wypasane pastwiska. Jest wysoce toksyczny dla zwierząt gospodarskich.

Inne nazwy dla senecio integerrimus ( Senecio integerrimus ) obejmują wet-the-bed, western groundsel i gauge plant. Została nazwana rośliną mierniczą, ponieważ pierwsi osadnicy używali jej do "mierzenia", czy teren jest gotowy do wypasu. Jeśli roślina ta kwitła, rolnicy wiedzieli, że ziemia jest wystarczająco uprawiana, aby zaspokoić potrzeby żywieniowe bydła.

Senecio triangularis (Senecio triangularis) to gatunek rośliny rosnący wzdłuż strumieni i na terenach leśnych. Występuje na prawie wszystkich obszarach Ameryki Północnej o umiarkowanym klimacie. Gatunek ten został odkryty w latach trzydziestych XX wieku przez szkockiego botanika Thomasa Drummonda.

Senecio scaposus ( Senecio scaposus ) to rodzimy południowoafrykański sukulent, ceniony jako ozdobna roślina doniczkowa i ogrodowa. Senecio scaposus rośnie optymalnie w pełnym słońcu, przepuszczalnej glebie i przy rzadkim podlewaniu. Gatunek ten jest również znany jako srebrny pająk i srebrny koral.

Popularna odmiana bluszczu woskowego, senecio macroglossus 'Variegatus' ma wyjątkowe, pstrokate liście (od których pochodzi jej nazwa) z kremowymi brzegami. Pod wpływem stresu liście mogą zabarwić się na fioletowo lub różowo. Jest to jedyna odmiana bluszczu woskowego, która otrzymała nagrodę Royal Horticultural Society's Award of Garden Merit.

Senecio elegans ( Senecio elegans ) to szybko rozprzestrzeniająca się roślina, która nagradza swoich hodowców ozdobnym pięknem dzięki pięknym różowym kwiatom i łatwości w pielęgnacji. Jej kwiaty przyciągają pszczoły i chrząszcze. Ponieważ szybko się rozprzestrzenia, dobrym sposobem na jej kontrolowanie jest uprawa w pojemniku. Niestety, roślina ta uniknęła uprawy domowej w miejscach takich jak Kalifornia i stała się gatunkiem inwazyjnym.

Senecio viscosus jest uważana za chwast. Jest to toksyczna roślina, która może wyrządzić szkody w przypadku spożycia. Roślina ta bardzo przypomina bylicę leśną (Senecio sylvaticus). Jednak ta ostatnia nie ma lepkich włosków, które nadają jej nazwę.

Senecio nemorensis to bylina zielna, która występuje endemicznie w Turcji i występuje na łąkach, lasach i nadbrzeżach położonych na wysokości 800-1800m . Należy zachować ostrożność w przypadku tej rośliny, ponieważ senecio nemorensis pochodzi od rodzaju zawierającego wiele toksycznych gatunków.

Senecio doronicum to kwitnące latem wieloletnie zioło liściaste, które jest atrakcyjne dla motyli i pszczół miodnych, dla których jest uważane za ważne źródło nektaru. Ten dziki kwiat często występuje wzdłuż dróg wodnych, stawów i jezior. Senecio doronicum można pomylić z arniką pomimo jej szarawych liści.

Senecio candicans ( Senecio candicans ) to soczysty gatunek ceniony ozdobnie ze względu na srebrno-białe liście. Senecio candicans sadzi się w dużych grupach w uprawie lub na obrzeżach ogrodów. Gatunek ten wymaga umiarkowanej wilgotności, dobrze przepuszczalnej gleby i corocznego nawożenia w uprawie.

Senecio citriformis ( Senecio citriformis ) to sukulent pochodzący z Afryki Południowej. Jest popularny ze względu na liście w kształcie łzy rosnące na wyprostowanych łodygach. Wytwarza również kremowe lub mleczno-żółte kwiaty przypominające pompony i zielone liście z nieprzezroczystymi smugami i błyszczącą powłoką. Specyficzny epitet, citriformis, pochodzi od "citrus" oznaczającego po łacinie "cytrynę", podczas gdy "forma" oznacza "formę", nawiązując do formy lub kształtu liści.

Senecio pendulus ( Senecio pendulus ) to pełzający soczysty pochodzący z Afryki, który preferuje gleby bogate w wilgoć. Nazwa senecio pendulus jest popularnie uprawiana jako roślina doniczkowa i wiadomo, że jest podatna na przędziorki i wełnowce. Jest również uprawiany w oranżeriach w ogrodach pustynnych. Gatunek ten najlepiej rośnie w ciepłym klimacie i stałej wilgotności.

Jest to jednoroczne zioło wytwarzające pojedynczą wyprostowaną łodygę do 80 cm wysokości z korzenia palowego. Jest pokryty krótkimi, kręconymi włoskami. Ząbkowane, głęboko klapowane liście osiągają do 12 cm długości i są osadzone na ogonkach liściowych. Kwiatostan to szeroka, rozłożysta gama wielu główek kwiatowych, z których każda jest pokryta zielonymi lub czarnymi listkami. Główki zawierają żółte różyczki krążkowe, a większość ma również bardzo małe żółte różyczki promieniste.

Senecio ampullaceus ( Senecio ampullaceus ) to roślina kwitnąca pochodząca z Teksasu w Stanach Zjednoczonych. Senecio ampullaceus zawdzięcza swoją łacińską nazwę Senecio ampullaceus od kształtu kolby kwiatu. Gatunek ten jest powszechnie stosowany do kształtowania krajobrazu w Teksasie.

Starzec nierównozębny jest gatunkiem inwazyjnym w wielu regionach świata, również w Polsce. Uważany jest za roślinę zagrażającą różnorodności biologicznej oraz zdrowiu roślin i środowiska. Ponadto może występować jako chwast upraw rolniczych, niekorzystnie wpływając na ich wydajność. Starzec nierównozębny jest też trujący dla zwierząt gospodarskich i ludzi.

Senecio ovatus może osiągnąć wysokość 50-150 cm . Łodygi są wyprostowane i bezwłose, liście podłużne, lancetowate i drobno ząbkowane. Kwiaty są jasnożółte.

Senecio scandens to roślina pnąca o charakterystycznych zygzakowatych gałęziach i żółtych, przypominających stokrotki kwiatach, które pojawiają się zimą. Gatunek ten występuje na dużych wysokościach od 5906 do 11811 stóp. Należy do rodzaju ragwort (Senecio scandens), który jest jednym z największych rodzajów wśród roślin kwitnących.

Senecio pterophorus wywodzi swoją nazwę gatunkową,"pterophorus", z greckiego oznaczającego "noszący skrzydła", co odnosi się do wyglądu skrzydłopodobnych struktur na ogonkach liściowych. Ten dziki kwiat pochodzi z Afryki, ale stał się inwazyjny dla Australii najprawdopodobniej poprzez wody balastowe statków około 1930 roku.

Senecio candidans 'Senaw' to soczysta roślina o woskowatych, niebiesko-szarych liściach przypominających liście kapusty. Pochodzi z Afryki Południowej, jest odporna na suszę i powszechnie stosowana w ksero.

Senecio kleiniiformis to gatunek kwitnący, który jest uważany za występujący wyłącznie w środowisku uprawnym i nie został zaobserwowany w naturze. Senecio kleiniiformis toleruje suszę i ogień, ale nie mróz. Gatunek ten przyciąga motyle.

Znana również jako senecio flaccidus , Senecio flaccidus pochodzi z południowo-zachodnich Wielkich Równin Ameryki Północnej. Jest to szybko rosnący krzew wieloletni stosowany do szybkiego pokrycia gruntu w celu stabilizacji gleby dla długowiecznych bylin.

Senecio macroglossus to roślina kwitnąca, której nazwa oznacza "duży język". Pochodzi z południowej Afryki. Jest powszechnie nazywana senecio macroglossus, ale nie przypomina prawdziwego bluszczu. Jest uprawiana jako roślina domowa w umiarkowanym klimacie.

Liście senecio haworthii są spiczaste na obu końcach, ale grube w środku, podobnie jak srebrny półksiężyc. Na powierzchni liści znajduje się gruba warstwa białych włosków, które nadają im jedwabisty, satynowy wygląd. Po deszczu te białe tomenta stają się przezroczyste, a roślina przybiera swój pierwotny zielony kolor, powracając do bieli po wyschnięciu.

Senecio antandroi ( Senecio antandroi ) to soczysta roślina o mięsistych, zwiniętych liściach przypominających makaron. Są one zwykle gładkie i mają szarozielony kolor. Senecio antandroi wytwarza żółte kwiaty przypominające stokrotki. Roślina ta jest toksyczna dla psów i kotów. Wyrasta na niewielki krzew, dzięki czemu jest idealnym wyborem do ogrodów skalnych w suchym klimacie. W klimacie umiarkowanym jest zwykle uprawiana jako roślina domowa.

Senecio 'Hippogriff' to niesamowity sukulent, który wygląda jak maleńkie delfiny. Liście wyglądają, jakby wyskakiwały z morskich fal. Kwitnie białymi kwiatami z krwistoczerwonymi nitkami lub w postaci złocistożółtych małych purchawek. Dobrze rośnie jako roślina pojemnikowa.

Senecio herreianus to charakterystyczny sukulent pochodzący z południowo-zachodniej Afryki. Naukowa nazwa Herreianus pochodzi od nazwiska botanika Hansa Herre. Jest to popularna roślina ozdobna uprawiana ze względu na niezwykłe liście w kształcie łzy i eleganckie białe kwiaty o cynamonowym zapachu. Jej zwisający charakter jest idealny do pojemników wewnętrznych lub wiszących koszy. W klimacie bezmroźnym stanowi również doskonałą roślinę okrywową.

Starzec zwyczajny (Senecio vulgaris) to jednoroczne zioło kwitnące, którego kwiaty wyglądem przypominają niedojrzałe mlecze, chociaż ich charakterystyczną cechą jest to, że nigdy się „nie otwierają”. Nasiona tej rośliny są szczególnie uwielbiane przez kanarki i zięby, a jej zielone części są pożywieniem dla larw kilku gatunków ciem. Starzec zwyczajny jest toksyczna dla ludzi i niektórych zwierząt gospodarskich.

Cieszy się dużą popularnością jako roślina ozdobna, ze względu na swój unikalny wygląd- długie, zwisające liście przypominające koraliki (stąd w języku angielskim bywa potocznie nazywana "string of pearls" czyli "sznur pereł"). Jego kwiaty wydzielają słodko-pikantny, cynamonowy zapach. Epitet gatunkowy, zarówno łaciński, jak i polski (Senecio rowleyanus, Starzec Rowleya) honoruje angielskiego botanika, Gordona Douglasa Rowleya.

Starzec to sukulent popularny jako roślina ozdobna. Wyróżniają go prostopadle ustawione do podłoża liście o fioletowej obwódce, która staje się bardziej nasycona wraz z większą ilością światła. Na Madagaskarze, dla którego jest gatunkiem endemicznym, świetnie radzi sobie z nadmierną utratą wilgoci w gorącym klimacie, unikając ekspozycji liści na słońce. Jak większość sukulentów, ma niewielkie wymagania w hodowli domowej.