Przebarwione plamy na liściach roślin są jednym z najczęstszych problemów chorobowych, które ludzie obserwowali. Plamy te są spowodowane chorobami grzybiczymi i bakteryjnymi, przy czym większość infekcji jest związana z patogenem grzybiczym. Brunatna plamistość może występować na wszystkich roślinach doniczkowych, kwitnących roślinach ozdobnych, roślinach warzywnych oraz liściach drzew, krzewów i krzewów. Żadna roślina nie jest na nią odporna, a problem jest gorszy w ciepłym, wilgotnym środowisku. Może wystąpić w dowolnym momencie etapu życia, o ile obecne są liście. Na liściach pojawiają się małe brązowawe plamy, które powiększają się wraz z postępem choroby. W ciężkich przypadkach roślina lub drzewo ulega osłabieniu, gdy zmiany przerywają fotosyntezę lub powodują defoliację.

W większości przypadków brunatna plamistość dotyczy tylko niewielkiego procentu całej rośliny, pojawiając się na niewielkiej ilości liści. Niewielka infekcja tylko w niewielkim stopniu obciąża roślinę. Jeśli jednak nie będzie leczona, a choroba postępuje przez wiele sezonów, poważnie wpłynie to na zdrowie i produktywność zakażonych osobników.

Ciężkie objawy

Brunatna plamistość lub plamistość liści jest powszechnym terminem opisowym nadanym kilku chorobom dotykającym liście roślin i drzew. Około 85% chorób wykazujących plamistość liści jest spowodowanych przez grzyby lub organizmy grzybopodobne. Czasami brunatna plamistość jest spowodowana infekcją bakteryjną lub aktywnością owadów z podobnymi objawami. Kiedy jest ciepło, a powierzchnia liści jest wilgotna, zarodniki grzybów przenoszone przez wiatr lub deszcz lądują na powierzchni i przywierają do niej. Nie rozrywają ścian komórkowych, ale rosną w przestrzeni między błoną komórkową rośliny a ścianą komórkową rośliny. Gdy zarodniki się rozmnażają, uwalniają toksyny i enzymy, które powodują nekrotyczne plamy (tj. martwą tkankę) na liściach, umożliwiając grzybom konsumowanie produktów uwalnianych podczas degradacji komórek.

Chrząszcze liściowe waha się w rozmiarach od 1,5 mm do 20 mm . Zarówno dorosłe chrząszcze, jak i ich larwy zjadają liście wielu różnych gatunków roślin. Istnieje ponad 35 000 różnych gatunków o chrząszcze liściowe , w różnych kolorach, w tym złotym, zielonym, w żółte paski i w czerwone paski. Niektóre z nich zostały pomylone z biedronkami ze względu na ich kształt i ubarwienie. Mogą mieć kształt owalny, okrągły lub wydłużony. Te szkodniki owadzie są najbardziej aktywne wiosną i latem. Jeśli nie są kontrolowane, chrząszcze liściaste mogą wyrządzić wiele szkód w uprawach warzyw i roślinach ozdobnych. Żywią się liśćmi, kwiatami, łodygami, korzeniami i owocami różnych roślin. Mogą latać, co oznacza, że łatwo przenoszą się z jednej rośliny na drugą. Niektóre gatunki o chrząszcze liściowe są ukierunkowane tylko na jedną konkretną uprawę, podczas gdy inne na wiele różnych rodzajów roślin. Chociaż wiele szkód, które powodują, ma charakter kosmetyczny, porażenie roślin może osłabić roślinę i narazić ją na inne, bardziej problematyczne choroby.

Pierwszymi oznakami inwazji chrząszcze liściowe są małe widoczne dziury w liściach. Liście stają się wtedy przebarwione i widać ciemne odchody chrząszczy. Gdy liście żółkną i brązowe, spadną z rośliny na ziemię. Niektóre liście będą wyglądały jak szkielety z pozostałymi tylko żyłkami. Porażenie rozpoczyna się wiosną, kiedy dorosłe chrząszcze wynurzają się z gleby i składają jaja na liściach roślin. Kiedy te jaja się wykluwają, młode nimfy zaczynają chrupać liście, gdy dorosną. Gdy chrząszcze liściowe jest duża i dojrzała, opadną na ziemię i przepoczwarczą się w glebie przez zimę, zanim ponownie zaczną cykl. Chrząszcze liściowe je również dziury w owocach i warzywach. Mogą być postrzegane jako małe okrągłe dziury, które czasami otaczają większy brązowy obszar.

W mniej poważnych przypadkach:

W leczeniu poważniejszych inwazji:

Więdnięcie kwiatów pojawia się, gdy kwiaty stają się słabe, opadające, więdnące lub wyblakłe, aż nie mogą zostać wskrzeszone. Podczas więdnięcia zaczynają się marszczyć i kurczyć, aż kwiat stanie się całkowicie suchy lub obumarły. Wszelkie kwiaty, niezależnie od rodzaju rośliny czy klimatu, w którym są uprawiane, są podatne na więdnięcie. Jest to ogólnoświatowy problem dotyczący roślin doniczkowych, ziół, kwitnących roślin ozdobnych, drzew, krzewów, warzyw ogrodowych i roślin spożywczych. W przeciwieństwie do więdnięcia --- z którym często mylone jest więdnięcie --- więdnięcie może być spowodowane różnymi rzeczami i często jest spowodowane czymś więcej niż tylko brakiem wody. W ciężkich przypadkach więdnięcie może być śmiertelne.

Więdnięcie kwiatów rozwija się od bardzo łagodnych przypadków do ciężkich, które zabijają kwiat. Nasilenie objawów jest związane z przyczyną i tym, jak długo stan może się rozwijać przed podjęciem działań.

Główne przyczyny więdnięcie kwiatów to naturalny postęp wieku, brak wody, niedobory żywieniowe oraz choroby bakteryjne lub grzybicze. W przypadku zauważenia więdnięcie kwiatów bardzo ważne jest określenie podstawowej przyczyny. To pokieruje najlepszym sposobem postępowania, jeśli leczenie jest możliwe. Sprawdź glebę pod kątem wilgoci, a następnie dokładnie zbadaj całą roślinę pod kątem oznak niedoboru składników odżywczych. Jeśli żadna z tych przyczyn nie wydaje się być przyczyną, odetnij łodygę pod kwiatem. Jeśli na przekroju widoczne są brązowe lub rdzawe plamy, można bezpiecznie założyć, że jest to infekcja bakteryjna lub grzybicza. Jeśli kwiat zbliża się do końca swojej normalnej długości życia, kodowanie genetyczne w roślinie zwiększa produkcję etylenu, fitohormonu, który kontroluje starzenie się lub starzenie się i śmierć komórek. Podział komórek zatrzymuje się, a roślina zaczyna rozkładać zasoby kwiatu, aby wykorzystać je w innych częściach rośliny. We wszystkich innych przypadkach więdnięcie kwiatów się, gdy roślina zamyka łodygę jako mechanizm obronny, zatrzymując transport w układzie naczyniowym. Zapobiega to dalszej utracie wody przez kwiaty, ale także zapobiega przemieszczaniu się bakterii i grzybów do zdrowych części rośliny. Gdy transport wody i składników odżywczych ustanie, kwiat zaczyna więdnąć i ostatecznie obumierać.